Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Pawińskiego - Banacha - Pasteura - Wawelska - Hoffmanowej - Mochnackiego - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - Marszałkowska - pl. Konstytucji - Koszykowa - Mokotowska - Lwowska - Piękna

Dziś warto się przyjrzeć pewnej willi.
Willa znajdujące się w południowym Śródmieściu.

Piękna obecnie, to dwa odcinki ulicy: Od Wiejskiej do placu Konstytucji, od terenu osiedlowego na zapleczu Marszałkowskiej i Koszykowej do wylotu w Koszykową. Do 1950 roku, do rozpoczęcia budowy Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM), była to jednolita ulica od Wiejskiej do Koszykowej. Na planie Warszawy z 1946 roku figuruje pod nazwą, którą otrzymała w 1930 roku, upamiętniając papieża Piusa XI, który był wcześniej najpierw wizytatorem a potem nuncjuszem apostolskim w Warszawie i jako jeden z dwóch dyplomatów nie opuścił Warszawy podczas wojny ze Związkiem Radzieckim w 1920 roku. Drugim był Ambasador Turcji. Dopiero budowa placu Konstytucji spowodowała zmianę przebiegu i połączenia początkowego odcinka Pięknej z końcową częścią Koszykowej. Dzisiaj więcej uwagi zwrócimy na ten fragment Pięknej, który wchodzi w teren osiedlowy przy Koszykowej i Marszałkowskiej.

Do drugiej połowy lat 70. w miejscu po lewej stronie zdjęcia, gdzie stoi budynek należący do STOEN-u stały trzy kamienice. W najlepszym stanie był budynek przy Pięknej 46, natomiast narożny budynek przy Poznańskiej był typowym przykładem "parterowej Marszałkowskiej" jak nazywano budynki, z których odbudowano w uproszczony i tymczasowy sposób parter i w tym przypadku również pierwsze piętro. Po rozbiórce kamienic rozpoczęto budowę gmachu dla STOEN-u mieszczącego biura i stacje 110/15kV - RPZ "Piękna". Budowa ciągnęła się aż do końca lat 80.
Kamienica przy Pięknej 44 powstała przed 1881 rokiem dla Zygmunta Rościszewskiego. Ale już wcześniej bo w latach 1876-77 powstała willa, w której zamieszkał architekt Karol Kozłowski. Obecnie willa często jest nazywana nazwiskiem kolejnego lokatora, Henryka Struvego, filozofa i estetyka publikującego pod pseudonimem Florian Gąsiorowski. W 1979 roku rozpoczęto przygotowania do rozbiórki willi Struvego. Budynek prezentował się w tym czasie fatalnie, co widać na zdjęciu z 1983 roku.
Dzięki staraniom TOnZ willa Struvego została wyremontowana i była siedzibą towarzystwa aż do 2006 roku kiedy budynek odzyskany przez rodzinę dawnych właścicieli został sprzedany firmie developerskiej. Po 2009 roku przeszedł kolejny remont. A jak się prezentuje widać na pierwszym zdjęciu, oraz poniżej.