Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Trojdena - Żwirki i Wigury - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Waryńskiego - Skolimowska - Chocimska - Klonowa - Flory - Bagatela - Al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Marszałkowska - Sempołowskiej - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Wracając przez północne obrzeża Mokotowa warto wytężyć wzrok i w miejscu gdzie zaczyna się przy Puławskiej ulica Waryńskiego spojrzeć pomiędzy drzewa, po lewej stronie między drzewami można dostrzec schowany kościół.

Teren przy Nowoaleksandryjskiej, czyli późniejszej Puławskiej i Rakowieckiej w XIX wieku został zabudowany koszarami. Na terenie owych koszar gdzie stacjonował Keksholmski Pułk Lejbgwardii w latach 1900 - 1903 zbudowano cerkiew pod wezwaniem świętych apostołów Piotra i Pawła. Po opuszczeniu Warszawy przez Rosjan w 1915 roku niemiecki okupant zamknął cerkiew. W 1920 roku władze wojskowe młodego państwa polskiego przekazały świątynie ewangelikom, w związku z powołaniem Urzędu Naczelnego Kapelana Wyznania Ewangelicko-Augsburskiego Wojska Polskiego. W świątyni ulokowano kościół garnizonowy, który został otwarty w 1921 roku. W latach 1931-34 w wyniku przebudowy na podstawie projektu Edgara Norvertha uległ zmianie wygląd zewnętrzny świątyni. Również i wnętrza zostały w tym czasie przebudowane. W tym przypadku autorem projektu był Teodor Bursche.
Kościół zniszczony został po Powstaniu Warszawskim. Projekt odbudowy opracował, tym razem samodzielnie, Teodor Bursche. Stan surowy osiągnięto w 1947 roku. W 1950 roku władze PRL-u zlikwidowały duszpasterstwo wojskowe. Kościół stał się wobec tego siedzibą ewangelickiej parafii Wniebowstąpienia Pańskiego.
To co widać od strony Waryńskiego to tył kościoła. Front z wejściem znajduje się z drugiej strony z dojściem i dojazdem prowadzącym od ulicy Batorego.