Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Krzywickiego - Filtrowa - pl. Narutowicza - Słupecka - Sękocińska - Szczęśliwicka - Kopińska - Al. Jerozolimskie - al. Prymasa Tysiąclecia - Górczewska - Deotymy - Brożka - Koszycka - Astronomów - Ciołka - Małego Franka - Ks. Jaunsza - Brożka - Koszycka - Astronomów - Ciołka - Brożka - Deotymy - ks. Sitnika - Raszej - Magistracka - Dobiszewskiego - al. Prymasa Tysiąclecia - Obrońców Wilna - Literacka - Broniewskiego - al. Wojska Polskiego - Gołębiowskiego - ks. Boguckiego - Rydygiera - Kokarda - Zajączka - Mickiewicza - Andersa - Dawidowskiego - Słomińskiego - Bonifraterska - Międzyparkowa - Słomińskiego - Szymanowska - Zakroczymska - Wenedów - Wybrzeże Gdańskie - Wybrzeże Kościuszkowskie - Jaracza - Solec - al. 3 Maja - Kruczkowskiego - Park Kultury - Hoene-Wrońskiego - Hopfera - Agrykola - Al. Ujazdowskie - Sempołowskiej - al. Wyzwolenia - Nowowiejska - Waryńskiego - Śniadeckich - pl. Politechniki - Nowowiejska - Waryńskiego - pl. Konstytucji - Marszałkowska

Koło czyli krąg. Może się kojarzyć z kołami, na których jeżdżę. Może się też kojarzyć z czymś innym: można bowiem usiąść w kręgu i rozmawiać. W ten sposób rozmawiali rycerze, potem szlachta w sejmikach ziemskich. Miało to bardzo często swoje odbicie w nazwach miejscowości. W ten sposób Koło pojawia się w różnych miejscach Polski. Najbardziej znane jest miasto o tej nazwie w Wielkopolsce, mnie kojarzące się ze stacją kolejową na linii nr 3 Warszawa Zachodnia - Frankfurt (Oder). Dodatkowo ze stacją styczną z siecią Kujawskich Kolei Dojazdowych. Jest też kilka mniejszych miejscowości.  W Warszawie Koło występuje jako nazwa osiedla, na Woli. Nie bez przyczyny. Blisko znajduje się ulica Elekcyjna, a przy Obozowej stoi pomnik przypominający miejsce gdzie odbywały się elekcje obieranych przez szlachtę królów Polski.
Koło można znaleźć jako hasło w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, w tomie IV (nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880-1914):
Koło - osady, pow. warszawski, gm. Czyste, par. Wola, leżą tuż pod Warszawą, wzdłuż traktu idącego z Warszawy do Babic i Sochaczewa. Zaczyna się K.  przy wale miejskim od rogu ulicy Młynarskiej i cmentarza ewangelickiego, graniczy z przedmieściem Wolą i polami wojennemi pod Powązkami. Cały obszar zajmują ogrody i osady licznych właścicieli licznych wiatraków. Domów około 140, wiatraków 50, mk. do 1200. Trzecią część ludności stanowią niemcy młynarze i ogrodnicy. Przez środek wsi przechodzi kolej obwodowa. K. stanowiło część dóbr Czyste (ob.).
O przedwojennej zabudowie Koła pisałem na blogu 12 sierpnia 2012 roku, jadąc na teren dawnego Lotniska Babice (EPBC). Wówczas pokazałem domki jednorodzinne będące pamiątką po wystawie BGK z 1935 roku, na terenie pomiędzy ulicami Dobrogniewa, Dahlberga, Obozową oraz Dalibora Tymczasem razem coś z powojennej zabudowy Koła. Wyobraźmy sobie, że cofnęliśmy się do roku 1951.

Niemal jak kiedyś dawno temu, na Kole © oelka

W 1950 roku Zakład Osiedli Robotniczych przystąpił do budowy osiedla domków jednorodzinnych na samym ówczesnym (do 1951 roku) końcu miasta, w sąsiedztwie ulicy ks. Janusza (Ulica ks. Janusza pojawiła się niedawno we wpisie z 16 lutego 2014, w związku z opisem pętli w pobliżu jej zbiegu z Górczewską, przy okazji wycieczki do Osiedla "Przyjaźń").  Dokładny opis osiedla domków na terenie Koła pojawił się w Stolicy nr 47 z 26 listopada 1950 roku. Projekty domów mieszkalnych opracowała pracowania projektowa ZOR nr. 9 pod kierunkiem M. Adamskiego, a projekt urbanistyczny pracownia nr. 6, kierowana przez Michała Przerwy-Tetmajera. Planowano tu osiedlić 2500 mieszkańców. Osiedle miało zajmować teren pomiędzy ulicami Deotymy i ks. Janusza. Jednak ostatecznie zrealizowano tylko część zamierzenia na terenie pomiędzy ulicami Brożka, ks. Janusza, Astronomów oraz Ciołka. Jednym z nich jest prezentowany dom przy ulicy Koszyckiej 9. Widoczny na zdjęciach powyżej i poniżej.

Domów takich jak ten przy Koszyckiej 9 powstało osiemnaście. Domy stojące samodzielnie były przeznaczone dla jednej rodziny. 26 domów zbudowano jako domy bliźniacze oraz jeden szeregowy z czterema mieszkaniami. Przeciętnie mieszkanie dwupokojowe, z kuchnią i łazienką w taki domu zajmowało 80m ². Było to więc niemal dwa razy więcej niż przewidywały ówczesne normy - 45m² dla takich mieszkań. W zbudowanych domach mogło zamieszkać 76 rodzin. O budowie tych domów pisała Stolica w 1951, roku informując o stosowaniu "cieplaków" będących w tym przypadku pomysłem inż. Kulczyńskiego i inż. Czyżyńskiej, do budowy domków podczas lutowych mrozów. Pierwszy dom pod taką osłoną wybudowano w stanie surowym w ciągu dziewięciu dni.
Poniżej inny z istniejących budynków, przy narożniku ulic Brożka i Lędzkiej (Brożka 7).

Widoczny powyżej domek przy Brożka 7, został otynkowany. Być może na własną rękę przez użytkownika. Z tynkowaniem budynków w Warszawie przez wiele lat był poważny problem. Łatwo było zbudować osiedle, czy blok. Natomiast na elewację nie było środków, brakowało ludzi, rusztowań. W efekcie budynki czekały po dobrych kilka lat na prace elewacyjne. W przypadku niektórych trwało to wiele lat. Takie przypadki można było odnaleźć nawet w samym Śródmieściu.
Obecnie cześć domków przebudowano. Podzielono działki pojawiły się dodatkowe nowe domy, zacierające pierwotny układ osiedla.
Na Koło zapewne powrócę, za sprawą innego bardzo znanego osiedla zbudowanego po wojnie przez WSM.