Marszałkowska - pl. Konstytucji - Śniadeckich - Nowowiejska - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Agrykola - Myśliwecka - Rozbrat - Śniegockiej - Czerniakowska - Wilanowska - Wioślarska - Wybrzeże Kościuszkowskie - Most Świętkorzyski - Wybrzeże Szczecińskie - Wał Miedzeszyński - Zwyciezców - Katowicka - Obrońców - Nobla - Walecznych - Kanał Wystawowy - al. Stanów Zjednoczonych - Ostrzycka - Motorowa - Poligonowa - Kompasowa - Nowaka-Jeziorańskiego - Kapelanów AK - gen. Abrahama - Fieldorfa - Bora-Komorowskiego - Stoczniowców - Poprawna - Kadetów - Sęczkowa - Wojsławicka - Wał Miedzeszyński - Ligustrowa - Bronowska - Trakt Lubelski - Bronowska - Masłowiecka - Jeziorowa - Wał Miedzeszyński - Cyklamenów - Heliotropów -- Heliotropów - Cyklamenów - Wał Miedzeszyński - Most Siekierkowski - Becka - Witosa - Beethovena - Sobieskiego - Belwederska - Al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Tytuł dzisiejszej wycieczki pochodzi z Małgośki autorstwa Katarzyny Gärtner (muzyka) i Agnieszki Osieckiej (słowa). Druga z autorek faktycznie mieszkała na Saskiej Kępie. Obecnie ma pomnik w postaci siedzącej przy stoliku, koło narożnika Francuskiej i Obrońców.
Ale pora przejść do właściwego tematu. W drodze do włości w Miedzeszynie nieco się bowiem pokręciłem po Saskiej Kępie.
Do początków XX wieku Saska Kępa była prawie niezamieszkała. Nazwę zawdzięcza Augustowi III Mocnemu, który dostrzegł rekreacyjne walory tego miejsca. Był to teren zalewany przez Wisłę. Dopiero budowa Wału Miedzeszyńskiego i Gocławskiego, oraz budowa Trzeciego Mostu nazwanego później Mostem Poniatowskiego w latach 1903 - 1913 zachęciła do szukania na Saskiej Kępie miejsca pod zabudowę. Po 1916 roku znalazła się w granicach Warszawy i zaczęła się parcelacja tych terenów pod zabudowę willową otoczoną zielenią. Największy ruch budowlany panował w latach 30. Powstawały tu luksusowe wille, na co wpływ miał dobry dojazd do Śródmieścia z Saskiej Kępy.
Na początek ulica Katowicka i trzy budynki. Pod numerem 8 znajduje się dom Jana Toeplitza zbudowany w 1935 roku według projektu Henryka Oderfelda.

Dwa kolejne budynki związane są z osobą Bohdana Lacherta i współpracującego z nim Józefem Szanajcą. Pierwszy z nich to dom pod numerem 7.

A drugi to zestaw trzech willi po numerami 9, 11 i 11a z 1928 roku. Dom pod numerem 9 był zamieszkiwany przez samego projektanta czyli Bohdana Lacherta i jego rodzinę. O tym domu i jego mieszkańcach więcej informacji można znaleźć na stronie pracowni architektonicznej prowadzonej przez jego potomków.

Drzewa po lewej stronie zdjęcia kryją kręcone schody prowadzące z drugiego piętra na taras znajdujący się na dachu willi Lachertów.
Skręcamy w ulicę Obrońców, za Francuską można napotkać rzadziej opisywany w przewodnikach i podręcznikach architektury zbudowany w 1936 roku, według projektu Juliana Ambroziewicza dom własny.

Ulica Obrońców zaczyna się od ulicy Nobla i stojącego na jej osi kościoła św. Andrzeja Boboli parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

W okresie między wojennym projekt świątyni przygotował Piotr Lubiński. Budowę rozpoczęto w 1938 roku. Przerwana przez wybuch wojny była kontynuowana po 1946 roku, jednak według zmodyfikowanego projektu. Nową wersję projektu przygotowali architekci Józef Łowiński i Jan Bogusławski. Przed wojną kościół miał być budowlą modernistyczną z wysoką wieżą umieszczoną po lewej stronie bliżej tyłu świątyni. Natomiast zrealizowany powojenny projekt stworzył kościół z elementami architektury gotyckiej.

Potem była droga do Miedzeszyna. Po drodze zajrzałem jeszcze do Zerzenia, gdzie pod Traktem Lubelskim buduje się kanalizacja. Z tego powodu na Bronowskiej, która straciła właśnie wyjazd na Trakt Lubelski, zbudowano tymczasową pętlę dla linii 119, Z19 i jako zawrót na części trasy dla 142. Widać, że kierowcy autobusów muszą się nieco napracować, aby się tu zmieścić, bo plac z płyt prefabrykowanych jest dość wąski.

A na koniec jeszcze przejazd dla rowerów w Osiedlu Las przez ulicę Sęczkową przy skrzyżowaniu z Kadetów.

Skoro zaczęliśmy od piosenki to i piosenką może warto skończyć. Myślę, że ktoś kto wyznaczył ten przejazd dla rowerów powinien obowiązkowo co rano głośno śpiewać piosenkę Budki Suflera - Sen o Dolinie. A przynajmniej pierwszą zwrotkę: