Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Krzywickiego - Filtrowa - pl. Narutowicza - Słupecka - Sękocińska - Szczęśliwicka - Grzymały-Sokołowskiego - Aleje Jerozolimskie - Łopuszańska - Jutrzenki - Serwituty - Działkowa - Krakowiaków - Orzechowa - Łopuszańska - Flisa - Łopuszańska - al. Krakowska - Tapicerska - Sabały - Pilchowicka - Radarowa - 17 Stycznia - Wirażowa - Cybernetyki - Postępu - Bokserska - Kłobucka - Zatorze - Osmańska - Poleczki - Pileckiego - Kazury - Płaskowickiej - Stryjeńskich - Rybałtów - Wilczy Dół - Mielczarskiego - Ekologiczna - Za Łąkami - Kabacki Dukt - Wąwozowa - al. KEN - Surowieckiego - Dolina Służewiecka - Puławska - Bacha - Batuty - al. KEN - al. Wilanowska - Bukowińska - Domaniewska - Puławska - Naruszewicza - Krasickiego - Kazimierzowska - Narbutta - Wiśniowa - Batorego - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Batorego -Waryńskiego - Skolimowska - Chocimska - Klonowa - Bagatela - Aleje Ujazdowskie - Al. Armii Ludowej - Sempołowskiej - Al. Wyzwolenia - Plac Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Poznańska - Wilcza - Emilii Plater - Koszykowa - Piękna

Gdy jakiś czas temu przeczytałem sobie o osiedlu Okęcie II stwierdziłem, że muszę to zobaczyć. I tak w końcu, mimo średnio przyjaznej pogody (na Łopuszańskiej dopadł mnie krótki, ale dość silny deszcz) dojechałem na ulicę Marcina Flisa.

Skoro dojechałem na tę boczną, ślepo kończącą się uliczkę, to zacznijmy od lektury prasy - Stolicy nr 20 z 17 maja 1953, bo tam znajduje się artykuł Tadeusza Komorowskiego "Nowe Osiedle Mieszkaniowe Okęcie II".
Artykuł cytuję z oryginalna pisownią tekstu:
Między ulicami Kościuszki [obecnie ul. Krakowiaków], Kazimierza Wielkiego, Nowo­projektowaną [obecnie Flisa] i Szosą Wło­chowską [obecnie Łopuszańska] powstaje nowe osied­le mieszkaniowe - Okęcie II. Na terenie tym, o powierzchni 24 hektary. zbudowanych bę­dzie kilkadziesiąt bloków, w których zamieszka 5600 osób. Łączna kubatura zabudowań wyniesie 356 tys. metrów sześciennych. W osiedlu zostaną oddane do użytku 1433 mieszkania, co stanowi łącznie 3484 izby. Mieszkań­cami Okęcia II będą przede wszystkim pracownicy pobliskiej, rozwijającej się dzielnicy przemysłowej. Głównym celem projektan­tów Okęcia II było stworzenie nowoczesnego osiedla, dającego mieszkańcom maksimum wypoczynku I odprężenia po pracy. Wyrazem tych dążeń są projektowane duże obszary zieleni, urządzenia sportowe, baseny, dom kultury, kino, świetlice.
Teren ma być zabudowany małymi blokami o niewielkiej ilości kondygnacji.

Głównym motywem kompozycyjnym osiedla Okęcie II będzie skwer centralny, położony na terenie obniżonym w stosunku do ota­czających go ulic. Na skwerze, który wychodzić będzie jako ciąg pieszy, na Szosę Krakow­ską, rozmieszczone zostaną wśród zieleni baseny i fontanny.
Z obu stron skweru centralnego bieqnąć będą dwie jezd­nie głównej ulicy osiedla. Bloki Okęcia II podzielone zostaną na szereg zespołów, składających się z sześciu do­mów: dwóch większych i czte­rech małych punktowców.

Ze­społowy charakter zabudowy zmierza do utworzenia dzie­dzińca między blokami, w środku każdego zespołu. Za­łożone tam będą zieleńce. Układ budynków jest typowy i powtarzać się będzie wielo­krotnie, co nie tylko znacznie zmniejszy koszty sporządzania planów i dokumentacji technicznej, ale ułatwi także samą budowę, przez wprowadzenie standaryzacji.
Od strony ulicy Kościuszki powstanie centrum handlowo­-socjalne osiedla. Zbudowane tam będą liczne sklepy, apte­ka, urząd pocztowy, zakłady zbiorowego żywienia, a w części socjalnej - dom kultury i kino. W pobliżu powstanie ośrodek sportowo-wypoczyn­kowy. wyposażony w boiska, stadiony i plac gier. Niezależnie od centrum handlowego, rozmieszczone będą na terenie całego osiedla sklepy, co zapewni mieszkańcom sprawne zaopatrzenie we wszystkie
potrzebne artykuły. Z urzą­dzeń socjalnych przewidziana jest jeszcze budowa dwóch przedszkoli i żłobka.
Zabudowa Okęcia II będzie miała trzy kondygnacje. Jedy­nie od strony szosy Włochow­skiej staną domy o czterech kondygnacjach. Bloki buduje się z cegły. bez konstrukcji szkieletowej. Oblicowane zo­staną cegiełkami w ciepłym odcieniu, a niektóre elewacje ozdobione będą płaskorzeźba­mi. Gzymsy, portale I obramie­nia okienne wykonuje się z elementów prefabrykowanych.
Dachy osiedla pokryje kolorowa wa dachówka. W formie bu­dynków uwzględnione zostaną tradycyjne motywy architektu­ry polskiej, w postaci porty­ków.
Mieszkania w osiedlu będą miały łazienki (nawet kawa­lerki) i szafy w ścianach. Część mieszkań otrzyma tara­sy lub balkony.
Osiedle zaprojektowane zostało przez zespół Gustawa Kozika pod kierunkiem Bolesława Szmidta w pracowni Miastoprojekt-Stolica. W grudniu 1952 roku zasiedlono pierwszy dłuższy blok widoczny na moich zdjęciach, rok później dwa mniejsze bliżej ulicy. I... budowa się skończyła. Nic już więcej z tego osiedla nie powstało. Dlaczego?
Chyba dlatego, że wybrano sobie dość gęsto zabudowany teren. Dla przykładu przedwojenny narożnik Kazimierza Wielkiego i Łopuszańskiej z elewacją pokrytą szarą cegiełką elewacyjną:

Podobna zabudowa znajduje się przy ulicy Krakowiaków. Tu akurat budynek numer 43 podobno zagrożony katastrofą budowlaną i częściowo zamieszkany:

Okęcie II przegrało najpewniej z problemem zapewnienia mieszkań dotychczasowym mieszkańcom tego rejonu. Być może gdyby osiedle zaczęto budować tuż obok, pomiędzy Flisa i Orzechową powstałoby w całości. Inna sprawa, że na teren pomiędzy Orzechową i Flisa przecięty był wówczas tymczasowym przebiegiem linii kolejowej do Radomia, o czym pisałem w marcu 2012. Jednak z analizy rozkładów jazdy wynika, że już od 1952 roku pociągi kursowały nowym przebiegiem, który być może przez jakiś czas funkcjonował równolegle ze starym. Tak więc tor prowadzący od Łopuszańskiej do 17 Stycznia nie stanowił raczej szczególnej przeszkody w ewentualnej zabudowie terenu, który do dzisiaj jest w większej części wolny od zabudowy.
W 2010 roku Zarząd Gospodarowania Nieruchomościami próbował nadbudować dłuższy budynek przy Flisa 9, co skończyło się pożarem i spaleniem całej dobudowywanej kondygnacji. Nadbudowane zostały tylko dwa mniejsze budynki pod numerami 7 i 11. Jednak nadbudowane piętra nie zostały niestety zbyt dobrze dopasowane do niższej części budynków, różniąc się układem i położeniem okien.