Info
Ten blog rowerowy prowadzi oelka z miasteczka Warszawa Śródmieście.
Mam przejechane 23730.98 kilometrów w tym 681.59 w terenie.
Jeżdżę z prędkością średnią 18.78 km/h i się wcale nie chwalę.Suma podjazdów to 17514 metrów.
Więcej o mnie.
Moje rowery
Wykres roczny
Archiwum bloga
- 2015, Kwiecień2 - 5
- 2015, Marzec8 - 7
- 2015, Luty3 - 7
- 2015, Styczeń4 - 4
- 2014, Grudzień6 - 17
- 2014, Listopad10 - 37
- 2014, Październik13 - 25
- 2014, Wrzesień17 - 34
- 2014, Sierpień9 - 26
- 2014, Lipiec16 - 45
- 2014, Czerwiec13 - 43
- 2014, Maj12 - 37
- 2014, Kwiecień12 - 29
- 2014, Marzec9 - 23
- 2014, Luty8 - 12
- 2014, Styczeń6 - 6
- 2013, Grudzień8 - 40
- 2013, Listopad9 - 20
- 2013, Październik11 - 25
- 2013, Wrzesień17 - 51
- 2013, Sierpień12 - 31
- 2013, Lipiec10 - 25
- 2013, Czerwiec11 - 36
- 2013, Maj13 - 61
- 2013, Kwiecień11 - 31
- 2013, Marzec7 - 46
- 2013, Luty5 - 22
- 2013, Styczeń4 - 32
- 2012, Grudzień5 - 26
- 2012, Listopad11 - 58
- 2012, Październik12 - 32
- 2012, Wrzesień15 - 44
- 2012, Sierpień25 - 62
- 2012, Lipiec28 - 56
- 2012, Czerwiec25 - 26
- 2012, Maj25 - 55
- 2012, Kwiecień14 - 27
- 2012, Marzec12 - 38
- 2012, Luty5 - 32
- 2012, Styczeń6 - 36
- 2011, Grudzień25 - 37
- 2011, Listopad29 - 30
- 2011, Październik26 - 12
- 2011, Wrzesień26 - 11
- 2011, Sierpień24 - 24
- 2011, Lipiec22 - 20
- 2011, Czerwiec24 - 17
- 2011, Maj29 - 28
- 2011, Kwiecień25 - 23
- 2011, Marzec3 - 0
- 2011, Luty4 - 5
- 2011, Styczeń4 - 2
- 2010, Listopad10 - 0
- 2010, Październik27 - 3
- 2010, Wrzesień23 - 3
- 2010, Sierpień17 - 0
- 2010, Lipiec28 - 4
- 2010, Czerwiec26 - 0
- 2010, Maj23 - 2
- 2010, Kwiecień24 - 0
- 2010, Marzec9 - 1
- 2010, Luty1 - 0
- 2010, Styczeń1 - 0
- DST 11.41km
- Czas 00:35
- VAVG 19.56km/h
- VMAX 31.20km/h
- Temperatura 26.0°C
- Podjazdy 7m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (377)
Czwartek, 12 lipca 2012 · dodano: 17.07.2012 | Komentarze 0
Lato na działkach© oelka
Do POD Rakowiec - obecnie ROD Rakowiec można wejść bez problemu w ciągu dnia. Na tyłach ogrodu znajduje się zabytkowa aleja wysadzona brzozami. Historia ogrodu sięga roku 1926. Wówczas to ukonstytuował się komitet założycielski. Inicjatywa wyszła od Ortrudy Buzkowej, żony ówczesnego dyrektora Głównego Urzędu Statystycznego prof. Józefa Buzka, który był bratem dziadka Jerzego Buzka - byłego premiera i przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Najstarsze działki znajdują się od strony ulicy Rostafińskich. Ogród powiększany był stopniowo w wzdłuż ulicy Żwirki i Wigury aż do skrzyżowania z ulicą księcia Trojdena. Wejście do ogrodu od strony tego skrzyżowania widoczne jest na moim zdjęciu.
Warto dodać, że najstarsze w Warszawie ogródki działkowe zlokalizowane są przy ulicy Odyńca na Mokotowie. Założone zostały w 1907 roku i do dzisiaj funkcjonują. Podobne ogrody działkowe można spotkać w wielu miastach Europy. Jaka będzie przyszłość ogrodów dowiemy się zapewne w ciągu najbliższych 18 miesięcy.
- DST 11.30km
- Czas 00:36
- VAVG 18.83km/h
- VMAX 30.90km/h
- Temperatura 27.0°C
- Podjazdy 7m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (376)
Środa, 11 lipca 2012 · dodano: 16.07.2012 | Komentarze 5
Lwowska nocą© oelka
Natomiast Lwowska powstawała w dwóch etapach. Pierwsza część Lwowskiej powstała również w XVIII wieku jako cześć Wielkiej. Wytyczono ją pomiędzy Lwowską i Koszykową, jako oś widokową i dojazd do pałacu na Koszykach. Dalszy odcinek pomiędzy Koszykową i pl. Politechniki powstał po parcelacji terenów dawnego folwarku Koszyki w 1899 roku. Nazwę Lwowskiej zyskała w 1922 roku. Ulica dość szybko zaczęła się zabudowywać kamienicami o wysokim poziomie wykonania i wykończenia. Większość budynków pochodzi sprzed I wojny światowej. Ostatni wolny plac został zabudowany w latach 1936-37 przez luksusową kamienicę Juliana Glassa pod numerem 7 zaprojektowaną przez spółkę architektów Jerzego Gelbarda i Romana Sigalina. II wojna światowa obeszła się z ulicą łaskawie. Zniszczone były tylko budynki przy placu Politechniki, oraz przy narożniku z Piękną. Wielką kamienicę stojącą na rogu Lwowskiej i Koszykowej (Lwowska 14) rozebrano około 1976-77 roku. W miejscu narożnych budynków przy placu Politechniki pojawiły się nowe budynki w latach 50. natomiast wolne place przy Lwowskiej pomiędzy Koszykową i Piękną zabudowały się w latach 90.
Lwowską od lat nawiedzają filmowcy. Jest wszak bardzo dobre miejsce do kręcenia filmów w atmosferze przedwojennej Polski.
Pod koniec lat 70. Lwowska przez pewien czas była rozkopana prawie tak, jak by ktoś chciał budować metro. Ówczesne głębokie wykopy zawdzięczała budowie przez SPEC magistrali z ciepłą wodą. Pod koniec lat 80. zmodernizowano oświetlenie ulicy stawiając latarnie na betonowych słupach, zamiast lamp wiszących na linach pomiędzy budynkami. Było to przygotowanie do przeprowadzenie tędy objazdu budowy stacji metra "Plac Konstytucji". Ostatecznie objazdów nie uruchomiono, ponieważ w ramach oszczędności zrezygnowano z budowy tej stacji.
Lwowską jeżdżę niemal codziennie wracając do domu. Aż się sam zdziwiłem, że dopiero teraz ją opisuje, a nie wcześniej.
- DST 11.89km
- Czas 00:38
- VAVG 18.77km/h
- VMAX 33.30km/h
- Temperatura 27.0°C
- Podjazdy 7m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (375)
Wtorek, 10 lipca 2012 · dodano: 16.07.2012 | Komentarze 3
Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Pawińskiego - Dickensa - Białobrzeska - Częstochowska - Grójecka - Radomska - Białobrzeska - Barska - pl. Narutowicza - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna
Dzisiaj małe kryterium uliczne po Osiedlu Ochota I. Budowa tego osiedla według projektu J. Malinowskiej rozpoczęło się w 1950 roku obejmując teren pomiędzy ulicami Kopińską, obecną Bitwy Warszawskiej 1920 (ex Wery Kostrzewy) i Grójecką. Teren osiedla przed wojną był już zabudowany. Z zabudowy tego odcinka Grójeckiej przetrwały tylko najnowsze bloki z lat 30. XX wieku, które podobnie jak na innych osiedlach z tego czasu pozostały nietknięte pomiędzy sorealistycznymi blokami. Natomiast starsza zabudowa bądź została zniszczona już w 1939 roku podczas walk przy Opaczewskiej, bądź została spalona i zniszczona przez Niemców i szczególnie Brygadę Szturmową SS „RONA” (złożoną z rosyjskich kolaborantów) w czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku. Reszta została rozebrana na potrzeby budowy osiedla i poszerzenia ulicy Grójeckiej, co ostatecznie nastąpiło w 1960 roku. Jednak na tyłach socrealistycznych bloków stojących wzdłuż Grójeckiej przetrwała zarówno dawna siatka uliczna, jak też jej nowsza i trwalsza zabudowa. Głównie modernistyczna z okresu międzywojennego.
Częstochwska o zmroku
© oelka
Jeśli zaś w tym miejscu obrócę się za siebie, to zobaczę taki widok:
Kino Ochota
© oelka
Z tyłu za przejściem dla pieszych przez Grójecką widać gmach Kina Ochota zbudowany według projektu, którego autorem był Mieczysław Piprka. Jest to siostrzane kino o układzie i wyglądzie zbliżonym do kina 1 Maj, o którym pisałem w tym roku, właśnie 1 maja. Obecnie kino nie jest kinem lecz teatrem, siedzibą Och-Teatru prowadzonego przez Fundację Krystyny Jandy na Rzecz Kultury.
- DST 11.62km
- Czas 00:38
- VAVG 18.35km/h
- VMAX 30.40km/h
- Temperatura 29.0°C
- Podjazdy 7m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (374)
Poniedziałek, 9 lipca 2012 · dodano: 16.07.2012 | Komentarze 1
Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Pawińskiego - Hankiewicza - Archiwalna - Siemieńskiego - Dickensa - Białobrzeska - Barska - pl. Narutowicza - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna
Człowiek obrasta w papierzyska. Te nie ważne, ważne i bardzo ważne. Cześć z tego zbioru znajduje się w archiwum. W Archiwum Akt Nowych (AAN). Zapewne każdy z nas znajdzie tam coś o sobie. Choćby dokumentację ze szkoły podstawowej lub średniej. Czasem też coś z miejsca pracy, szczególnie gdy się pracowało w instytucji państwowej. 
Archiwum Akt Nowych
© oelka
Gmach dla AAN wzniesiono po 1956 roku, według projektu Bohdana Pniewskiego. Jednak AAN wprowadziło się tam dopiero w latach 1994-96. Wcześniej przez wiele lat w gmachu tym urzędowała Biblioteka Narodowa, zanim wyprowadziła się do swojej nowej siedziby na Polu Mokotowskim. W tym czasie archiwum mieściło się w różnych miejscach, na czele z gmachem biblioteki SGH (dawniej SGPiS).
- DST 53.10km
- Teren 5.00km
- Czas 03:31
- VAVG 15.10km/h
- VMAX 39.50km/h
- Temperatura 27.0°C
- Podjazdy 31m
- Sprzęt Trek 800 Sport
- Aktywność Jazda na rowerze
Eskapadą przez Wilanów i Siekierki
Niedziela, 8 lipca 2012 · dodano: 16.07.2012 | Komentarze 3
Marszałkowska - Pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Batorego - Wiśniowa - Rakowiecka - Kazimierzowska - Wiktorska - Drużynowa - Racławicka - Bałuckiego - Olkuska - Puławska - Dworzec Południowy - al. Wilanowska - Fosa - Przy Grobli - Arbuzowa - Rzodkiewki - Orszady - św. Urszuli Leduchowskiej - Sejmu Czteroletniego - al. Rzeczypospolitej - ks. Prymasa Hlonda - Klimczaka -Przyczółkowa - Drewny - Przekorna - Przyczółkowa - Rosochata - Wiechy - || - Okrzeszyn - Obórki - Kępa Oborska - || Wał Zawadowski - Becka - Wolicka - al. Becka - Bobrowiecka - Czerska - Podchorążych - Suligowskiego - Czerniakowska - Solec - Wioślarska - Ludna - Park Kultury - Agrykola - Aleje Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna
Ponownie dałem się namówić na wycieczkę z Klubem Eskapada. Poprzednia była w czerwcu w Puszczy Bolimowskiej. Tym razem w planie było grupowe zdobywanie kniei pod skarpą Ursynowa i dotarcie do świetnie mi znanego przekopu Jeziorki z lat 50.
Nad Jeziorką
© oelka
Przekop Jeziorki powstał w latach 50. w tym czasie budowano elektrociepłownię Siekierki. Jest bardzo prawdopodobne, że przekop Jeziorki powstał, aby rzeka jako Wilanówka nie kolidowała z terenem elektrociepłowni i doprowadzeniem wody do chłodzenia turbin.
I jeszcze jedno miejsce, gdzie zaglądałem zimą, pisząc o zarastających alejkach wokół stawów związanych z Jeziorkiem Czernakowskim jako starorzeczem Wisły i Wilanówką.
Kiedyś to była rzeka
© oelka
A za tydzień kolejna wycieczka w towarzystwie Eskapady. I bardzo się mi podoba jej trasa, oraz mój pomysł na dojazd do punktu zbiórki. Jak się uda będzie całkiem przyzwoita wycieczka z całkiem zacną ilością przebytych kilometrów.
- DST 50.24km
- Teren 1.00km
- Czas 02:38
- VAVG 19.08km/h
- VMAX 35.40km/h
- Temperatura 30.0°C
- Podjazdy 31m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Do starego Anina i... Miedzeszyna. Nieinaczej
Sobota, 7 lipca 2012 · dodano: 15.07.2012 | Komentarze 2
Lato to czas wyścigów kolarskich. W lipcu mamy dwa. Najbardziej znany wyścig kolarski, czyli Tour de France i nasz rodzimy Tour de Pologne. Kolarstwo zostało uhonorowane własną ulicą w Międzylesiu.
Ulica Kolarska© oelka
W ramach walki z upałami również w tym roku rozstawiono kurtyny wodne na ulicach.
Sztuczny deszcz na placu Konstytucji© oelka
- DST 9.35km
- Czas 01:05
- VAVG 8.63km/h
- VMAX 29.20km/h
- Temperatura 32.0°C
- Podjazdy 7m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (373)
Piątek, 6 lipca 2012 · dodano: 12.07.2012 | Komentarze 2
Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- WUM - Banacha - Żwirki i Wigury - Łęczycka - bł Ładysława - Fitrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - al. Niepodległości - Koszykowa - Piękna
Gdy zamierzałem wracać, okazało się, że w tylnym kole zrobiło się luźno i jeśli mam jechać, to będzie to jazda na obręczy. Szkoda mi opony, oczywiście mogę zawsze zmienić dętkę, ale nim ją zmienię to minie dłuższa chwila i zwyczajnie nie chce się mi bawić z tym na ulicy, szczególnie że mój dystans to coś poniżej 5 kilometrów. Tak więc spacer z rowerem nie był daleki.
Sprawcą okazał się 3-4mm ostry kawałek szkła. Wbił się w oponę i podejrzewam, że czekał na okazję, aby przebić dętkę.
A tym czasem spójrzmy sobie jeszcze na okolice skrzyżowania Wawelskiej i Żwirki i Wigury. O Pomniku Lotnika pisałem przedwczoraj. 
Żwirki i Wigury dzisiaj i kiedyś
© oelka
Pierwotnie ulica Żwirki i Wigury była jedną jezdnią, wybrukowaną kostką i obsadzoną lipami. Druga jezdnia pojawiła się po wojnie, gdy doszło do rozbudowy lotniska. Wąskim gardłem w drodze do centrum pozostały wiadukt nad linią kolejową do Radomia i ulica Raszyńska łącząca Żwirki i Wigury z placem Zawiszy i Alejami Jerozolimskimi. W 1974 roku oddano do użytku Trasę Łazienkowską. I tu również szeroka arteria kończyła się przy Pomniku Lotnika. W przypadku Raszyńskiej przewidywano poszerzenie ulicy z wyburzeniem części zabudowy po stronie parzystej. To powodowało protesty mieszkańców, ale również osób zaangażowanych w ochronę zabytków. Ostatecznie zdecydowano się na inne rozwiązanie. Raszyńska została ulicą jednokierunkową prowadzącą ruch w stronę lotniska, a powrót miał się odbywać równoległą ulicą Krzyckiego, a od Filtrowej nową, drugą jezdnią Raszyńskiej zbudowaną po zmniejszeniu terenu Filtrów. Pomysł zrealizowano w 1987 roku, uruchamiając nową organizację ruchu 6 listopada.
Dla porównania plany Warszawy z 1978 i 1989 roku:
Nowa organizacja ruchu wymagała przeprowadzenia wschodniej jezdni Żwirki i Wigury przez cześć terenu Skry. Przy Krzyckiego zlikwidowano ogródki przydomowe. Natomiast na Raszyńskiej od Filtrowej do Koszykowej zbudowano nową jezdnię w miejscu części terenu Filtrów.
Jak widać na zdjęciu dawny fragment Żwirki i Wigury prowadzący do Raszyńskiej został zamieniony w parking.
- DST 42.82km
- Teren 1.00km
- Czas 02:12
- VAVG 19.46km/h
- VMAX 32.30km/h
- Temperatura 31.0°C
- Podjazdy 31m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (372)
Czwartek, 5 lipca 2012 · dodano: 11.07.2012 | Komentarze 0
Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Trojdena - Cm. Żołnierzy Radzieckich - Kulkskiego - Madalińskiego - Lewicka - Kazimierzowska - Odolańska - Kazimierzowska - Dąbrowskiego - Puławska - Morskie Oko - Promenada - Belwederska - Sobieskiego - Beethovena - Witosa - Becka - Most Siekierkowski - Wał Miedzeszyński - Ligustrowa - Bronowska - Masłowiecka - Jeziorowa - Wał Miedzeszyński - Cyklamenów - Heliotropów - działka - Heliotropów - Cyklamenów - Wał Miedzeszyński - Wybrzeże Szczecińskie - Most Świętokrzyski - Wybrzeże Kościuszkowskie - Wioślarska - Solec - Wilanowska - Czerniakowska - Śniegockiej - Koźmińska - Jezierskiego - Rozbrat - Myśliwiecka - Agrykola - Al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna
Warszawa choć leży na nizinie może zapewnić czasem widoki niczym w górach. Szczególnie w okolicy skarpy której wysokość dochodzi do ponad 20 metrów. I w ten sposób można popatrzeć z dołu na Mauzoleum Szustrów, znajdujące się na zboczu skarpy w Parku "Morskie Oko".
Mauzoleum Szustrów
© oelka
Mauzoleum powstało w 1899 roku według projektu Wincentego Rakiewicza. Spoczywają tu Rozalia i Franciszek Szustrowie. Mauzoleum stanowi cześć posiadłości Szutrów przy Puławskiej do której zaliczyć można też pałac na skarpie, oraz przy samej Puławskiej Domek Mauretański i Domek Gotycki (Gołebnik), przez jego bramę prowadzi ulica Morskie Oko. Przy której znajduje się willa Arpada Chowańczaka.
Willa Arpada Chowańczaka
© oelka
Dom powstał w 1928 roku, dla Andrzeja "Arpada" Chowańczaka. Jednego z najbardziej znanych warszawskich kuśnierzy. Podczas Powstania Warszawskiego willa była miejscem mocno bronionym przez Powstańców, aż do końca walk na Mokotowie.
Obecny stan willi to zasługa ostatnich lat i współczesnych właścicieli dążących do likwidacji willi i zbudowania w tym miejscu apartamentowca.
- DST 9.68km
- Czas 00:34
- VAVG 17.08km/h
- VMAX 30.20km/h
- Temperatura 29.0°C
- Podjazdy 7m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (371)
Środa, 4 lipca 2012 · dodano: 11.07.2012 | Komentarze 0
Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena - IBB Pawińskiego - Banacha - Pasteura - Wawelska - Krzyckiego - Reja - bł. Ładysława - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna
Kiedyś jedną z ciekawszych lektur jakie przeczytałem były wspomnienia Janusza Meissnera - Wspomnienia pilota - Wiatr w podeszwach. Do samej książki jeszcze pewnie będę wracał choćby przy próbach przypomnienia lotniska na Polu Mokotowskim. A tymczasem zobaczmy co autor Wspomnień Pilota napisał na temat odsłonięcia Pomnika Lotnika:
Do 10 października 1922, w którym to dniu powstał komitet budowy pomnika ku czci poległych lotników, było ich ponad stu dwudziestu. Potem minęło dziesięć lat i gdy 11 listopada 1932 prezydent Mościcki dokonał odsłonięcia dzieła Edwarda Wittiga na placu Unii Lubelskiej, liczba poległych wzrosła do trzystu siedemdziesięciu sześciu.
Ciągle jeszcze wbija to większość z nas w idiotyczną dumę. Trzymamy fason i udajemy - przynajmniej między sobą - że jesteśmy za pan brat ze śmiercią i że nie bardzo przejmujemy się tymi stratami. Mówi się o katastrofach lotniczych, o śmierci kolegów i przyjaciół jak o codziennych, powszednich, nieuniknionych zdarzeniach. Wyrazy żalu i smutne miny uchodzą niemal.za mazgajstwo. Jakiś bałwan napisał w „Polsce Zbrojnej”, że lotnictwo jest to zawód, w którym jedni przyglądają się, jak inni giną, i cieszą się, że to jeszcze nie ich własna kolej...
Jest w tym oczywiście wiele przesady i niemądrej pozy, bo w głębi duszy niemal każdy z nas ukrywa nieco inne uczucia czy też ideały. Lecz nie wyrażamy ich głośno. Chęć służenia ojczyźnie, gotowość do walki w obronie jej niepodległości, pragnienie sławy dla naszego lotnictwa - nie sposób mówić o czymś takim nie narażając się na posądzenie o „zgrywę”, choć przecież to właśnie tętni w naszych sercach, stanowiąc najistotniejszą przyczynę i cel naszej służby lotniczej.
A może nie tylko to?
Dlaczego pociąga mnie ryzyko? Dlaczego przelatuję pod przęsłami mostów, wracam z przelotów we mgle i przebijam się przez burze? Chyba w poszukiwaniu niecodzienności, którą odnajduję w tych poczynaniach przysparzających przelotnej „sławy” i dających osobistą satysfakcję: że umiem, że potrafię, a może także dlatego, żeby podejmując podobne próby przekonać się, na co mnie-stać. Tak przecież postępują alpiniści zdobywając trudne szczyty i samotni żeglarze, i wysokiej klasy artyści cyrkowi, i wszyscy ci, co „mają wiatr w podeszwach”. Zresztą nikt nie pyta pływaka lub biegacza, dlaczego starają się właśnie przekroczyć ‘własne rekordy. A pilot? Latanie jest jego żywiołem, w którym pragnie dorównać ptakom. Aby to osiągnąć, musi przystosować się do działania i reagowania w ryzykownych sytuacjach. Robi to, bo mu się to podoba, bo tego chce. Chce się tego nauczyć, poznać, zdobyć tę sztukę!
Z drugiej strony nie zdaje mi się żadną nadzwyczaj bohaterską sztuką zginąć przy byle okazji. Wprost przeciwnie: latać dużo, dobrze i odważnie, ale z chłodną głową! Nie dać się zaskoczyć przygodzie! Przeciętny turysta, który podejmuje wspinaczkę na Giewont bez odpowiedniego treningu i technicznego przygotowania, wcale nie jest bohaterem, tylko głupcem, choćby w podeszwach miał nie zwykły wiatr, lecz tajfun!
Ale giną także znakomici wyczynowcy i świetni piloci, jak Garsztka, Jasionowski, Stec, Haber-Włyński, Cichocki, Przybylski, Grzybowski, Wieniawa-Długoszowski i Żwirko...
Myślę o tym wszystkim dzisiaj, w ten jesienny wieczór, stojąc w szeregu przed cokołem, na którym widać spowitą płótnem postać z brązu wspartą na śmigle. I myślę o nich, o tych trzystu siedemdziesięciu sześciu, którzy zginęli. Bo to jest ich dzień.
Cisza, trzaskanie płonących pochodni, a potem krótkie komendy, chrzęst prezentowanej broni, przejmujące werble i głos dobiegający z ciemności:
- Żołnierze! Choć wojna już daleko za nami, lotnik wojskowy trwa nadal w walce, w której padają nasi towarzysze broni. Tych, którzy polegli, wzywam dziś do apelu. A choć nie stawią się tutaj, to jednak duchem byli i są z nami.
I potem długa - jakże długa! - lista poległych.
Nazwiska trwale zapisane w pamięci, budzące tyle wspomnień, lecą w ciemną przestrzeń jak tragiczne pytania, na które pada niezmienna odpowiedź: „Zginął śmiercią lotnika”.
Patrzę na twarze kolegów. Wszystkie są skupione, poważne, zadumane. Głos adiutanta, kpiarza i zawadiaki, załamał się raz i drugi, chyba ze wzruszenia? Lecz nikt się nie uśmiechnął, nie trącił w bok sąsiada. Pułkownik L., którego nie lubię i uważam za karierowicza, ukradkiem wytarł nos; zdaje się, że uratowało go to od łez. Nie nasunęło mi to żadnej złośliwej uwagi. Mnie też coś ściskało w gardle...
Potem rozchodzimy się w zupełnym milczeniu.
Nazajutrz, oczywiście, delegacje wszystkich pułków i szkół lotniczych były obecne przy odsłonięciu pomnika. Orzekliśmy zgodnie, że „ten gość z brązu” wygląda na pistoleta. Udał się Wittigowi. Będziemy mieli niezgorszy pomnik, jak przyjdzie na nas kolej.
Pomnik Lotnika
© oelka
Pomnik Lotnika jest rzeźbą autorstwa Edward Wittiga z 1926 roku. Podczas przygotowywania rzeźby pozował lotnik, obserwator major Leonard Lepszy. Model pomnika zaprezentowano na wystawie krajowej w Poznaniu w 1929 roku. Odsłonięty został 11 listopada 1932 roku. Cokół zaprojektował wzięty architekt Antoni Jawornicki. Pomnik zlokalizowano w pobliżu bramy na Lotnisko Mokotowskie, na Placu Unii Lubelskiej.
Co ciekawe w czasie wojny Niemcy chcieli kilka razy zdemontować rzeźbę. Próby budziły sprzeciw... niemieckich oficerów lotnictwa, którzy stacjonowali w koszarach na rogu ulic Puławskiej i Rakowieckiej. Pomnik usunięto dopiero po Powstaniu Warszawskim.
Przez jakiś czas po wojnie na środku Placu Unii stał sam cokół z wymalowanymi przez harcerzy z "Szarych Szeregów" Jana Bytnara „Rudego” i Jana Guta kotwicami, symbolami Polski Walczącej.
Po rozbiórce cokołu jego relikty znalazły się w Parku im. płk. Jana Szypowskiego „Leśnika” przy ul. Kwatery Głównej na Grochowie.
Inicjatywa odtworzenia pomnika została podniesiona przez radnych Ochoty w latach 60. Jako miejsce dla pomnika zaproponowano skrzyżowanie ulic Wawelskiej, Raszyńskiej oraz Żwirki i Wigury. Ta ostatnia ulica za patronów ma bowiem jednego z najlepszych polskich pilotów Franciszka Żwirkę i bardzo zdolnego konstruktora lotniczego Stanisława Wigurę. Pomnik ustawiono przodem w stronę lotniska. Rzeźbę odtworzył prof. Alfred Jesion na podstawie zachowanych fragmentów rzeźby i małego modelu pomnika. Odsłonięcia dokonano 9 września 1967 roku.
Szkoda, że obecnie pomnik nie jest w żaden sposób wyeksponowany. Jak widać wieczorem ginie w ciemnościach. Szkoda tym bardziej, że jest to rzeźba, która przed wojną była wysoko oceniana nie tylko w Polsce, ale też i za granicą.
Ten "gość z brązu” zdecydowanie był i jest pistoletem.
- DST 9.95km
- Czas 00:31
- VAVG 19.26km/h
- VMAX 37.70km/h
- Temperatura 28.0°C
- Podjazdy 7m
- Sprzęt ??? [Singel]
- Aktywność Jazda na rowerze
Między domem i pracą (370)
Wtorek, 3 lipca 2012 · dodano: 10.07.2012 | Komentarze 2
Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Pawińskiego - Banacha - Pasteura - Wawelska - Pługa - Mochnackiego - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna
Najpierw przeszła jedna burza na północy miasta. Potem na południu zebrało się na drugą. Kierunek wiatru a także obrazki z Burze.dzis.net i mapa pogodowa Blitzortung.org nie dawały nadziei na to, że burza pójdzie sobie bokiem. Skoro tak, to wracałem z chmurą tuż za plecami. Zdążyłem. Zaraz po moim dotarciu do drzwi domu lunęło, ale jakoś nie na dwie czy trzy godziny, lecz na kilkanaście minut. Nie miałem chęci tkwić w bramie po drodze ze dwie godziny, jak to było trzy lata temu na Mochnackiego.
Burza nad Warszawą
© oelka
Tak się starałem, że kręty powrót odbył się ze średnią ponad 21km/h. Co na wąskich uliczkach Ochoty i południowego Śródmieścia nie jest łatwe...