DST 35.97km
Teren 1.00km
Czas 01:53
V_AVG 19.10km/h
V_MAX 32.20km/h
Temperatura 23.0°C
Podjazdy 29m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

"S" jak Solec, "S" jak Sielce, eee...en. "N" jak Nysa

Niedziela, 17 czerwca 2012 · dodano: 25.06.2012 | Komentarze 3

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Agrykola - Szwoleżerów - 29 Listopada - Czerniakowska - Suligowskiego - Podchorążych - Iwicka - Badowska - Sielecka - Gagarina - Iwicka - Chełmska - Bobrowiecka - Beethovena - Witosa - Becka - Most Siekierkowski - Wał Miedzeszyński - Ligustrowa - Bronowska - Masłowiecka - Jeziorowa - Wał Miedzeszyński - Cyklamenów - Heliotropów -- Heliotropów - Cyklamenów - Wał Miedzeszyński - Most Siekierkowski - Becka - Witosa - Beethovena - Sobieskiego - Belwederska - Al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Może na początek zacznę od Solca, a dokładniej jego przedmieść jeśli można tak nazwać bo obecna ulica Szwoleżerów leży daleko na południe od właściwej części Solca, który był położony w okolicy ulica Tamka, Dobrej i Czerniakowskiej. Ulica Szwoleżerów istniała sobie jako wiejska droga. W końcu XVIII wieku została wyregulowana, obsadzona drzewami. W XIX wieku, kiedy Warszawa została obsadzona przez armię carską w tym rejonie ulokowano koszaru ułanów. Od tego też pochodziła nazwa ulicy: Ułańska, którą otrzymała w 1901 roku. W okresie międzywojennym stacjonował tu 1 Pułk Szwoleżerów, co wpłynęło na zmianę nazwy ulicy na obecną. Pamiątka po koszarach są istniejące do dzisiaj budynki.

Ułańskie koszary © oelka

Po lewej stronie za dawnym budynkiem koszarowym widać wzniesiony w okresie międzywojennym budynek mieszkalny Funduszu Kwaterunku Wojskowego. Solec był do 1916 roku w części południowej przedmieściami Warszawy. Granica była poprowadzona ulicą Podchorążych, o której wspomniałem podczas jednej ze styczniowych wycieczek.
Za ulicą Podchorążych zaczynają się Sielce. Kiedyś była to wieś z nadaniem z czasów księcia Janusza I Starszego, (który za swoją oficjalną siedzibę od 1406 roku uważał Warszawę zamiast Czerska). A więc historia Sielc zaczyna się od XV wieku. W granicach Warszawy Sielce znalazły się w 1916 roku. W okresie międzywojennym zaczęły się zabudowywać nie tylko okolice Belwederskiej, Chełmskiej i Czerniakowskiej, ale również i działki położone przy lokalnych uliczkach.

Dawne Sielce © oelka

Dalsze zmiany nastąpiły już po II wojnie światowej. Nowe, jak się oficjalnie podaje, zaczęło się po 1953 roku. Z artykułu w Stolicy nr 4/1956 wynika, że prace budowlane rozpoczęto wiosną 1955 roku.
Projekt osiedla przygotował zespół architektów pod kierunkiem Zofii Fajfusowej, a także Jerzego Baumillera i Jana Zdanowicza. Część zachodnia osiedla powstała pomiędzy ulicami Czerską, Iwicką i Nowoparkową, bo tak początkowo nazywano ulicę Gagrina.

Osiedle Sielce (1) © oelka

Patrząc się na niektóre budynki można zobaczyć pewne podobieństwo do budynków starszej części Muranowa. Jerzy Baumiller w szóstym numerze Stolicy z 1956 roku zamieścił opis budowanego osiedla.

Osiedle Sielce (3) © oelka

Osiedle Sielce (2) © oelka

Podobnie jak na Bielanach, również i na Sielcach zaczęto wprowadzać prefabrykację. Zastosowano prefabrykowane płyty stropowe, oraz elementy balkonów. Niektóre budynki zaprojektowano tak, że blok składa się z powtarzalnych sekcji, które można zestawiać w różnych układach.
Południowa cześć osiedla zbudowana została z nieco wyższych budynków pokrytych wysokimi ceramicznymi dachami.

Osiedle Sielce (4) © oelka

Ostatnia trzecia część osiedla powstała po 1961 roku. Tu już nie widać wpływów socrealistycznych. Wygląda to już jak typowe osiedle z przełomu lat 60. i 70.
Główną oś Sielc czyli ulica Gagarina, początkowo zwana Nowoparkową powstała około 1957 roku. Budując tę ulicę zdemolowano dotychczasowy układ sieci ulicznej. Nowoparkowa połknęła końcową część ulicy Podchorążych od jej obecnego końca do Belwederskiej. Zniknęła ulica Ryżewska, Bończa, Sukcesorska, oraz przecznice jak Astronomiczna, Magnuszewska czy Janowska.
Pewną datą jest otwarcie linii tramwajowej. Wiadomo, że otwarcie odbyło się 20 lipca 1957 roku o godzinie 15.00. Początkowo Nowoparkową pojechały linii 16, 33 i 33bis. Budowa trasy Łazienkowskiej i Wisłostrady wymiotła tramwaje z linii do Wilanowa, co miało miejsce 11.11.1973. Przez Gagarina kursowały wówczas linie 2, 14 i 36. W ich miejsce na Gagarina pojawiły się linie 180 i 180bis. A na krótko również linia szczytowa 380. Jednak mieszkańcy Sielc nie czuli się usatysfakcjonowani tą zmianą. Autobusy bowiem kursowały nieregularnie i z reguły były przepełnione.
Zmiany w komunikacji można prześledzić na planach Warszawy z 1958, 1972 i 1978 roku.

A teraz pora na ostatnią literę z tyłu. "N" jak Nysa. Nysa N-522.
W kwietniu pisałem o ambasadzie Korei Północnej. Na terenie ambasady lub w jej sąsiedztwie parkuje sobie jeden z dawnych produktów polskiego przemysłu motoryzacyjnego - Nysa N522.

Północnokoreańska Nysa © oelka

Trzeba przyznać, że prezentuje się nieźle. Tym razem Nysa stała na Bobrowieckiej koło ambasady.

Kategoria Rowerkiem po Warszawie, Służbowo, na... rower ;-), SS, Szlakiem komunikacji miejskiej

DST 38.30km
Teren 1.00km
Czas 01:58
V_AVG 19.47km/h
V_MAX 34.00km/h
Temperatura 26.0°C
Podjazdy 31m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Od Miedzeszyna do socrealizmu

Sobota, 16 czerwca 2012 · dodano: 20.06.2012 | Komentarze 0

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Agrykola - Szwoleżerów - 29 Listopada - Czerniakowska - Suligowskiego - Podchorążych - Czerska - Gagarina - Nehru - WSK - Bluszczańska - Siekierkowska - Gościniec - Becka - Most Siekierkowski - Wał Miedzeszyński - Ligustrowa - Bronowska - Masłowiecka - Jeziorowa - Wał Miedzeszyński - Cyklamenów - Heliotropów -- Heliotropów - Cyklamenów - Wał Miedzeszyński - Most Siekierkowski - Becka - Gwintowa - Gościniec - Bartycka - Nowosielecka - Suligowskiego - Czerniakowska - 29 Listopada - Szwoleżerów - Agrykola - Al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - Nowowiejska - Waryńskiego -- Waryńskiego - Nowowiejska - al. Niepodległości - Filtrowa - Rudawska - bł. Ładysława z Gielniowa - Solariego - Wawelska - Ondraszka - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Batorego - Waryńskiego - Skolimowska - Chocimska - Klonowa - Bagatela - Al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Kolejne miejsce, które jak przejrzeć moje trasy mijam dość często.
Tym razem będzie przewrotnie. W tytule socrealizm a na obrazku... przedwojenny modernizm w czystej postaci. Ale nie bez przyczyny.

Modernistyczny Mokotów © oelka

Budynek przy Chocimskiej 33 zbudowano około 1936 roku.
Po wojnie, po 1945 roku był siedzibą Biura Odbudowy Stolicy. Instytucji która czynnie i w sposób obecnie budzący wiele kontrowersji wpłynęła na obecny wygląd Warszawy. Szefem BOS-u był przez jakiś czas Józef Sigalin.
W tym roku mija 60. lat od oficjalnego otwarcia Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej i tu jako szefa Pracowni MDM projektującej nowe osiedle również napotykamy Sigalina. O MDM-ie pisałem tu już kilka razy. Tym razem jednak powodem jest prelekcja jakiej miałem okazję posłuchać docierając na nią na rowerze.
Przy Waryńskiego 9 kiedyś była kwiaciarnia, a obecnie znajduje się lokal gastronomiczny pod nazwą Przystanek MDM (podobno bar daje zniżki dla tych, którzy przyjadą na rowerze, ale tego nie sprawdzałem). Posiada w każdym coś, co od biedy da się nazwać stojakiem na rowery z rodzaju tzw. "wyrwikółek". W owym lokalu zdecydowano się natomiast zorganizować serię wykładów związanych ze wspomnianym jubileuszem pod tytułem "60 lat minęło czyli warszawski MDM i barwne lata 50-te". Jako pierwszy odbył się wykład Michała Krasuckiego, szefa warszawskiego oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami: "Salon nowej Warszawy, czyli o MDM".
Wykład był ciekawy, choć ta akurat sobota nie była może najlepszym dniem na taką prelekcję. Niemniej wykład był ciekawy szczególnie ze względu na wprowadzenie do tematu dające obraz sytuacji w Warszawie i poglądów polskich architektów jeszcze z okresu międzywojennego.

Zanim jednak tam dotarłem potrzebowałem dotrzeć do Miedzeszyna. Tym razem jadąc ulicą Bluszczańską przez Siekierki.

Siekierki jakie jeszcze są © oelka

Takie widoki jak ten u narożnika Cytrynowej i Bluszczańskiej powoli przechodzą do historii. Jadąc tą trasą co jakiś czas widzę, jak powoli znikają stare Siekierki zastępowane przez współczesne osiedla dość nijakich domków szeregowych, pojedynczych willi i bloków stawianych przez firmy developerskie. Za kilka lat o wiosce na Siekierkach, niemal w centrum miasta będzie można tylko wspominać.
I jeszcze druga ulica na jaką dojechałem. Filtrowa, ale na jej spokojniejszym odcinku pomiędzy al. Niepodległości i Krzywickiego.

Filtrowa w zieleni © oelka

Gdzieś za drzewami zniknęły jednorodzinne domki tworzące od lat 20. XX wieku zabudowę tej części ulicy. Władze Ochoty prowadzą obecnie konsultacje społeczne w kwestii tego, jak ma wyglądać zieleń w tej części Ochoty nazywanej Kolonią Staszica.

Kategoria Rowerkiem po Warszawie, Służbowo, na... rower ;-), SS, Z rowerem w przyrodę

DST 11.47km
Czas 00:37
V_AVG 18.60km/h
V_MAX 31.10km/h
Temperatura 24.0°C
Podjazdy 7m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (359)

Piątek, 15 czerwca 2012 · dodano: 19.06.2012 | Komentarze 2

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Pawińskiego - Dickensa - Białobrzeska - Barska - pl. Narutowicza - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Większość moich tras prowadzi przez plac Politechniki.

Politechnika w szczęce rektora © oelka

Plac zamyka opisywaną już kilka razy "Gwiazdę Ujazdowa" czyli ciąg od Zamku Ujazdowskiego przez place Na Rozdrożu, Zbawiciela po plac Politechniki i dalej Nowowiejską, Niemcewicza i Prądzyńskiego w stronę Woli. Kariera placu Politechniki zaczyna się od wystawy higienicznej w 1896 roku. Kilka lat później, w latach 1899-1901, w tym miejscu powstał Gmach Główny Politechniki Warszawskiej. Zaprojektował go Stefan Szyller. Zewnętrznie budynek nawiązuje do włoskiego renesansu i baroku. W środku kryje wielki "dziedziniec" nakryty szklaną piramidą. Schody jakie tam się znajdują mogą budzić skojarzenie z dziedzińcem zamku w Baranowie.
Plac przed gmachem został kilka lat temu przebudowany według projektu Konrada Kuczy-Kuczyńkiego. Podniesiono wówczas poziom dawnego parkingu przed gmachem głównym otaczając go betonowym murem z bardzo wąskim prześwitem na osi głównego wejścia do budynku. W praktyce wielkie założenie Szyllera zostało zasłonięte, co zresztą widać na pierwszym zdjęciu. Ów projekt zyskał nazwę "szczęki rektora".

Po sąsiedzku przy Polnej od 1841 do 1939 roku działał tor wyścigów konnych. Z tego powodu już w 1896 roku dotarły tu tramwaje konne, w 1908 roku zastąpione przez elektryczne. Początkowo tramwaje docierały na plac Politechniki przez ulicę Śniadeckich. To połączenie z Marszałkowską funkcjonowało do 1944 roku. W 1929 roku udostępniono planowaną już od dawna trasę od placu Zbawiciela do placu Politechniki, ale przez Nowowiejską. Pojechała tamtędy linia okólna "Z". Natomiast 17 i 25 kursowały przez Śniadeckich. Na placu Politechniki od 1919 roku aż do 1944 istniała pętla tramwajowa. Obecnie jest tylko przystanek koło Gmachu Głównego Politechniki.

Tramwajem przez Nowowiejską © oelka

Przez plac Politechniki przeprowadzona była też linia kolei wąskotorowej. Była to tzw. "linia dowozowa" od stacji Kolei Wilanowskiej a potem również Grójeckiej od placu Unii Lubelskiej przez Polną, Nowowiejską, Niemcewicza do stacji przeładunkowej zlokalizowanej w rejonie obecnych Alej Jerozolimskich pomiędzy wylotami ulic Spiskiej i Szczęśliwickiej. Początkowo był to tor 800mm Kolei Wilanowskiej. Linię uruchomiono w 1901 roku, a zamknięto w 1903 roku w związku z odcięciem stacji przeładunkowej od linii normalnotorowej Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej przez szerokotorową linię Kolei Kaliskiej. Ponownie linia dowozowa została uruchomiona w 1911 roku. Skorygowano trasę, która teraz omijała teren filtrów przez ulice Suchą i Filtrową. Tor wąski stanowił teraz trójszynowy splot torów 800 i 1000mm. Linia dowozowa została rozebrana latem 1935 roku. Wraz z likwidacją stacji wąskotorowych przy pl. Unii Lubelskiej. Przeładunek towarów zorganizowano odtąd w Piasecznie koło stacji kolejowej, w miejscu gdzie tory Kolei Grójeckiej można napotkać do dzisiaj.

Kategoria Do pracy - Z pracy, Kolejowe klimaty, Rowerkiem po Warszawie, SS, Szlakiem komunikacji miejskiej

DST 10.28km
Czas 00:34
V_AVG 18.14km/h
V_MAX 34.20km/h
Temperatura 22.0°C
Podjazdy 9m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (358)

Czwartek, 14 czerwca 2012 · dodano: 18.06.2012 | Komentarze 0

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Trojdena - Żwirki i Wigury - Pole Mokotowskie - Rokitnicka - Ondraszka - Łęczycka - Błogosławionego Ładysława z Gielniowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Kolejny powrót przez kładkę. I tym samym wracam do tematu z poniedziałku. Tym razem spojrzałem się na dwie ulice błogosławionego Ładysława z Gielniowa i Krzywickiego pomiędzy pierwszą ze wspomnianych ulic i Wawelską (Trasą Łazienkowską).
Zacznijmy od Krzywickiego i zakazu ruchu rowerów.

Rowerowa zagadka na Krzywickiego © oelka

Na Trasie Łazienkowskiej obowiązuje zasadniczo zakaz poruszania się rowerów. Nie do końca jest to konsekwentne, gdyż są miejsca, gdzie zakaz obowiązuje, a są i takie gdzie go nie ma. Tak więc wszystko zależy od tego gdzie ktoś chciałby na rowerze wjechać na Trasę "Ł". W związku z tym ustawiono też zakaz ruchu rowerów na ulicach z których wyjazd prowadzi na trasę. Stawiając znak tuż za ostatnim skrzyżowaniem jakie znajduje się przed wlotem na trasę Tak jest na fragmencie Polnej i na pokazanej powyżej części Krzywickiego. W efekcie nie da się na rowerze dojechać legalnie do niektórych budynków przy tych ulicach. Na Polnej dotyczy to jednego budynku, ale na Krzywickiego blisko dziesięciu. Do niedawna można było skręcić w prawo w ulicę bł. Ładysława, ale teraz po zmianach w organizacji ruchu jest ona jednokierunkowa i oficjalnie można tylko wrócić do Filtrowej.

U błogosławionego Ładysława © oelka

Mam szczerą chęć pomęczyć trochę władze Ochoty, aby dało się jakoś rozsądnie dojechać do kładki nad Wawelską.

Kategoria Do pracy - Z pracy, infrastruktura, SS

DST 15.95km
Czas 00:54
V_AVG 17.72km/h
V_MAX 32.40km/h
Temperatura 23.0°C
Podjazdy 7m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (357)

Środa, 13 czerwca 2012 · dodano: 18.06.2012 | Komentarze 0

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - Al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Trojdena - Żwirki i Wigury - Rostafińskich - Biały Kamień - Żaryna - Rakowiecka - Łowicka - Madalińskiego - Lewicka - Różana - Kazimierzowska - Narbutta - Wiśniowa - Batorego - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Batorego - Waryńskiego - Skolimowska - Chocimska - Klonowa - Bagatela - Aleje Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - Aleja Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Skoro leży przy trasie niemal codziennych moich przejazdów przez teren WUM, to trudno nie zauważyć tej budowy.
W ubiegłym roku pisałem o przygotowaniach i początkach prac przy budowie szpitala dla dzieci. Teraz gdy gotowe są ściany szczelinowe rusza budowa samego budynku. Główny wykonawca szykuje sobie zaplecze, a z terenu budowy wywożona jest ziemia.

Budowa rusza © oelka

Więcej informacji o tej inwestycji można znaleźć na SCR.

Kategoria Rowerkiem po Warszawie, SS

DST 11.99km
Czas 00:36
V_AVG 19.98km/h
V_MAX 32.30km/h
Temperatura 22.0°C
Podjazdy 7m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (356)

Wtorek, 12 czerwca 2012 · dodano: 18.06.2012 | Komentarze 2

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Pawińskiego - Dickensa - Białobrzeska - Barska - pl. Narutowicza - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Niedawno prezentowałem tęczę, taką prawdziwą pod koniec deszczu. Dzisiaj też tęcza, ale...

Tęcza w nocy © oelka

... ale tęcza wieczorem, po zachodzie słońca?
Ze zdjęcia wynika, że jest to możliwe bo tęcza jest metalowym szkieletem obłożonym sztucznymi kwiatami. Jest to dzieło Julity Wójcik artystki znanej z akcji "Obierania ziemniaków" w Zachęcie. Tęcza ma być widoczna na placu Zbawiciela przez trzy miesiące. Wcześniej stała w Domu Pracy Twórczej na Wigrach, oraz w Brukseli podczas polskiej prezydencji przed Parlamentem Europejskim.

Kategoria Do pracy - Z pracy, Rowerkiem po Warszawie, SS

DST 11.49km
Czas 00:35
V_AVG 19.70km/h
V_MAX 35.20km/h
Temperatura 21.0°C
Podjazdy 7m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (355)

Poniedziałek, 11 czerwca 2012 · dodano: 17.06.2012 | Komentarze 0

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Śniadeckich - pl. Politechniki - Nowowiejska - Krzywickiego - Filtrowa - Łęczycka - Ondraszka - Rokitnicka - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Pawińskiego - Dickensa - Białobrzeska - Barska - pl. Narutowicza - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Po raz kolejny przejechałem przez kładkę nad Wawelską. Tym razem jadąc na Pawińskiego. Do kładki brak jest dobrego dojazdu. Z ulicy Łęczyckiej wyjechać jest ciężko, bo albo krzaki, albo bariera niczym na autostradzie...

Początek Łęczyckiej © oelka

Sposób w jaki został zaparkowany samochód nie wymaga komentarza...
Warto jednak jeszcze raz zwrócić uwagę jak zabezpieczono koniec ulicy barierą energochłonną. Co widać również z góry, z kładki.

Początek Łęczyckiej (2) © oelka

Chyba będzie trzeba zaatakować pełnomocnika dzielnicy do spraw rowerowych. Niech się trochę pomęczy z tą barierą. Zresztą nie tylko z barierą, ale o tym już innym razem.

Kategoria infrastruktura, SS

DST 113.45km
Teren 15.00km
Czas 06:12
V_AVG 18.30km/h
V_MAX 34.10km/h
Temperatura 23.0°C
Podjazdy 45m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

Z wizytą u Pana Kleksa

Sobota, 9 czerwca 2012 · dodano: 12.06.2012 | Komentarze 2

Marszałkowska - Aleje Jerozolimskie - p.o. Warszawa Śródmieście -> Skierniewice ||[Skierniewice] Wyszyńskiego - Widok - Skłodowskiej-Curie - | Budy Grabskie - Piaski - Nieborów - Piaski - Wólka Łasiecka - Bolimów - Humin - Różanów - Czerwona Niwa - Szymanów - Kaski - Regów - Bronisławów - [Bieniewice] Błońska - św. Jana - Gimnazjalna - | Faszczyce - [Błonie] Faszczycka - Fabryczna - Grodzka - Łąki - | Rokitno - Rokitno-Majątek - [Płochocin] Rokicka - Lipowa - Zabytkowa - | Domaniewek - Domaniew - [Pruszków] Domaniewska - 3 Maja - Łączniczek AK - POW - Warsztatowa - Broniewskiego - [Piastów] Warszawska - ||[Warszawa] Warszawska - Jagiełly - Lalki - Cierlicka - Kościuszki - Bohaterów Warszawy - Balbinki - Szancera - Ryżowa - Kleszczowa - Łopuszańska - Aleje Jerozolimskie - Kopińska - Szczęśliwicka - Barska - pl. Narutowicza - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Jak już wspominałem poprzednio dostałem propozycję wybrania się w okolice Skierniewic wraz z Eskapadą, na cały weekend od Bożego Ciała po niedzielę. Obecnie taki wyjazd nie wchodził w grę, ale jednodniowy wypad dałem radę sobie zorganizować. Dojazd do Skierniewic zapewniłem sobie Kolejami Mazowieckimi linią KM101. Dalej trzeba było się przebić przez chyba antyrowerowe Skierniewice, skoro są upstrzone zakazami jazdy na rowerze. A na koniec dojechać drogą o numerze 705 w okolicę Bud Grabskich. Potem razem z sympatycznym towarzystwem związanym z Eskapadą udałem się przez Puszczę Bolimowską do miejsca gdzie można zobaczyć takie stopy:

Stopy nieborowskie © oelka

Zanim jednak dotrzemy do owych stóp po drodze trzeba przebyć Puszczę Bolimowską. Szlak rowerowy od strony Bud Grabskich do Piasków prowadzi niezłą niezbyt piaszczystą drogą, zwaną Drogą Łowicką.

Droga przez las © oelka

Po drodze jest miejsce, gdzie napotkamy całkiem niezłe zgrupowanie kapliczek. Dwa drzewa, po dwóch stronach drogi - po lewej:

Kapliczki w puszczy (1) © oelka

I po prawej:

Kapliczki w puszczy (2) © oelka

Dalej po drodze mija się rezerwat "Polana Siwica".

Polana Siwica © oelka

Jest to rozległa polana z roślinnością łąkowo-torfową a zarazem ostoja ptactwa.
Dalej na szczęście trafia się wiadukt nad autostradą z robotnikami stawiającymi barierę energochłonną jako chyba ostatni brakujący element konstrukcji. Oficjalnie od strony lasu stoi zakaz ruchu, ale za to od strony wsi już nie. W każdym razie wiadukt jest przejezdny, podobnie jak autostrada pod spodem.

Autostrada © oelka

W Piaskach, w środku zauważyłem jeden z wyższych krzyży przydrożnych jakie dotychczas udało się mi napotkać.

Wielki krzyż © oelka

A potem już był tytułowy pałac Pana Kleksa i stopy z pierwszego zdjęcia, bowiem dojechaliśmy do Nieborowa.

Nieborów © oelka

Tak jak Warszawa pochodzi zapewne od imienia niejakiego Warsza, który mógł zapoczątkować współczesne osadnictwo na terenie obecnej stolicy Polski, tak Nieborów może brać swoje początki od bliżej nieznanego Niebora. Już w 1314 powstał tu przysiółek, erygowano kościół i zbudowano drewniany dwór. Od początku XVI wieku stał tu dwór w stylu gotycko-renesansowym, który doczekał końca XVII w. W 1694 roku od rodu Nieborowskich Prawda majątek kupił ówczesny prymas Michał Stefan Radziejowski. W miejscu dworu zbudowany został pałac według projektu wziętego w tym czasie architekta Tylmana z Gameren pochodzącego z terenów współczesnej Holandii, z Ultrechtu. Warto wspomnieć, że inny projekt Tylmana przewijał się w tym roku dwa razy w moich wpisach. Jest to kościół Bernardynów na Czerniakowie w Warszawie z lat 1687-1692. Wspominałem o nim w czwartek i jeszcze wcześniej w kwietniu.
Tymczasem wróćmy do Nieborowa. Dobra nieborowskie wiele razy zmieniały właścicieli. Michał Kazimierz Ogiński w latach 1766-1768 przebudował wnętrza w stylu rokokowym. Jeden z kolejnych właścicieli Michał Hieronim Radziwiłł przebudował w 1784 roku wnętrza pałacu w stylu wczesnoklasycystycznym (Gabinety Żółty, Zielony oraz Sypialnia Wojewody). Zmodernizował też folwark w Nieborowie tworząc z niego nowoczesne gospodarstwo. Jego żona Helena z Przeździeckich założyła natomiast kilka kilometrów od Nieborowa ogród romantyczny nazwany Arkadią. Michał Hieronim zadbał też o ogród pałacowy. Park w stylu francuskim, charakteryzujący się geometrycznymi kształtami i odpowiednio przycinaną zielenią zaprojektował na początku lat siedemdziesiątych XVIII, Szymon Bogumił Zug - znany architekt. Nieborów w rękach Radziwiłłów pozostał aż do 1945 roku. Radziwiłłowie zostali aresztowani wówczas przez NKWD, natomiast zgodnie ze wcześniejszą umową Janusza Radziwiłła z dyrektorem Muzeum Narodowego Stanisławem Lorentzem Nieborów i Arkadię przejęło to muzeum.

Pora rozejrzeć się po parku.
Stopy z tytułowego zdjęcia widać jako nogi ławki zamykającej plac przy pałacu, od strony ogrodu:

Ławka na przeciwko pałacu © oelka

Nawet w geometrycznym ogrodzie francuskim można sobie wyszukać takie widoki, jak ten na kolumnę z orłem przez rząd krzaków:

Park w Nieborowie, podobnie jak park w Wilanowie posiada cześć geometryczną (ogród francuski) z formowaną przez ogrodników w geometryczne kształty zielenią i część romantyczną, naturalną (ogród angielski)

Napisałem o zewnętrznej części parku, jako ogrodzie angielskim, jednak do prawdziwego ogrodu romantycznego zewnętrznej części parku w Nieborowie dużo brakuje. Do Arkadii nie pojechaliśmy, a tam właśnie znajduje się najlepszy przykład takiego ogrodu.
Dalsza droga z Nieborowa prowadziła z powrotem przez Piaski i Drogę Łowicką, ale dalej Traktem Kozackim do Wólki Łasieckiej. Obecnie wioska została rozcięta przez autostradę. Tymczasem jest to miejscowość gdzie znaleziono stanowiska kulturowe z późnego okresu rzymskiego (III-IV w po Chrystusie).
A współcześnie zainteresowała mnie zrujnowana obora. Taka murowana budowla nie pasuje mi do wiejskich zabudowań. Wygląda jak resztka folwarku. Nie natrafiłem jednak, jak na razie na żadne informacje w tej kwestii.

Przez Wólkę Łasiecką i Bolimów dotarliśmy aż do Bolimowskiej Wsi, gdzie rozstałem się z sympatyczną grupą z Eskapady. Mam nadzieję, że jeszcze będą różne okazje do wspólnego jeżdżenia, a tymczasem ich czeka powrót w okolice Bud Grabskich, a mnie już znacznie mniej rekreacyjna droga do Warszawy przez Równinę Łowicko-Błońską. Jest to jedna z najbardziej płaskich części Mazowsza.
Chcąc znaleźć się w Warszawie przed zachodem słońca wybrałem drogę moim zdaniem optymalną. Od Bolimowa do Szymanowa prowadzi prosta, niemal płaska droga. W Szymanowie po przebyciu mostu nad Pisią wjeżdża się na kolejną taką drogę do Bieniewic i Błonia, skąd jadąc przez Pruszków i Piastów docieram do Ursusa. Co ważne wybrałem sobie drogę, która nie jest nadmiernie ruchliwa a jednocześnie z wyjątkiem odcinka drogi nr. 701 przed Pruszkowem ma nawet niezłą nawierzchnię bez większych dziur.
Po drodze jest jeszcze kilka ciekawostek. Najpierw widoczny z daleka kościół w Szymanowie.

Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP pochodzi z roku 1667, został jednak przebudowany w latach 1893 - 1907 według projektu Konstantego Wojciechowskiego.
Ze względu na brak czasu nie próbowałem zajrzeć, do leżącego po drugiej stronie drogi parku z pałacem, który należał w swojej historii do rodów Sanguszków, a potem do Łubieńskich, a na koniec był własnością księcia Konstantego Lubomirskiego. Od 1907 roku jest własnością Zgromadzenie Sióstr Niepokalanek. Od 1946 roku znajduje się tam Sanktuarium Matki Bożej Jazłowieckiej z cudowną figurą.
Szymanów przez wiele lat patronował leżącej 6 kilometrów na północ stacji kolejowej w Teresinie-Niepokalanowie. W latach 90. zmieniono nazwę stacji.
Kolejny ciekawy kościół trafił się w Rokitnie.

Kościół należy do Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Obecny wygląd kościoła to efekt odbudowy po I wojnie światowej według projektu Konstantego Jakimowicza. Kościół w 1914 roku został bowiem niemal całkowicie zburzony. Szerszy opis historii tego ciekawego kościoła znajduje się na

To tu miał się odbyć w 1572 roku zjazd senatorów po bezpotomnej śmierci króla Zygmunta Augusta, a przed pierwszą wolną elekcją w 1573 roku, gdy wybrano na króla Henryka Walezego.

A na koniec trochę kolei.
Najpierw EP07-365 z pociągiem TLK. O dziwo cały skład został zestawiony w jednolitym malowaniu TLK.

A potem jeden z dawnych wjazdów do nieistniejącego ZNTK w Pruszkowie. Pamiętam, że za tą bramą stały kiedyś zespoły piętrowe oczekujące na remont w ZNTKu.

I jeszcze widok w stronę Warszawy. ZNTK w Pruszkowie swoją historią sięgały roku 1897. Powstały jako nowe warsztaty Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Stare obiekty warsztatów z lat 40 XIX wieku, w Warszawie przy Chmielnej, stały się zbyt ciasne na potrzeby kolei.
Jeszcze jedno zdjęcie od strony bramy.

Niestety ZNTK nie poradziły sobie z konkurencją i w 1997 roku ogłosiły upadłość. ZNTK ma też swoją wojenną historię, gdy po Powstaniu Warszawskim stał się obozem przejściowym dla ludności - "Dulag 121". Ale historia ZNTK w Pruszkowie i specyficzny klimat dzielnicy w której się mieści - Żbikowa, to już inna wycieczka.
Mnie jeszcze pozostał przejazd przez Piastów, Ursus i Ochotę do domu. Udało się mi zmieścić w zakładanym czasie. Byłem przed 21.30.

Kategoria infrastruktura, Kolejowe klimaty, Rowerkiem po Mazowszu, Z rowerem w przyrodę, Z Eskapadą

DST 11.79km
Czas 00:35
V_AVG 20.21km/h
V_MAX 33.10km/h
Temperatura 23.0°C
Podjazdy 7m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (354)

Piątek, 8 czerwca 2012 · dodano: 10.06.2012 | Komentarze 3

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Śniadeckich - pl. Politechniki - Nowowiejska - Krzywickiego - Filtrowa - pl. Narutowicza - Słupecka - Kaliska - Węgierska - Białobrzeska - Opaczewska - Szczęśliwicka - Dickensa - Pawińskiego -- Pawińskiego -Banacha - Pasteura - Wawelska - Hoffmanowej - Mochnackiego - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna - Marszałkowska

W piątkowe wydawałoby się senne popołudnie przedłużonego weekendu zajrzałem do księgarni na Kaliskiej, aby uzupełnić zestaw map. Dostałem bowiem zaproszenie od Eskapady i mam plany na sobotę dotyczące Puszczy Bolimowskiej i ciekawszego powrotu do Warszawy. Na Kaliskiej zwykle trzeba było rower przyczepić do ogrodzenia sąsiedniej kamienicy, latarni lub znaku drogowego - tego ostatniego osobiście akurat unikałem. A tym razem okazało się, że nie muszę, bo...

... bo pojawiły się dwa stojaki. Są moim zdaniem za wysokie, bo byłoby lepiej gdyby sięgały do poziomej rury mojej ramy. Ale i tak trzeba docenić, że są to normalne stojaki a nie tzw. "wyrwikółki". Druga rzecz, że stoją w rozsądnie wybranym miejscu blisko wejścia. Chociaż ustawiłbym je nieco dalej od ściany, wówczas bez problemu dałoby się zaparkować nawet 4 rowery przy jednym stojaku.

Gdy wracałem wieczorem trochę straszył deszcz, więc pojechałem przez środek Ochoty, przejeżdżając również przez Wawelską.

Instytut Radowy przy Wawelskiej został zbudowany z inicjatywy Marii Skłodowskiej-Curie. Powstał w latach według projektu Tadeusza Zielińskiego i Zygmunta Wóycickiego w latach 1925 - 27. Oficjalnie oddany został w 1932 roku. Pierwszym dyrektorem tej placówki została starsza siostra Marii, lekarka Bronisława Dłuska.
Sam instytut jest chyba najlepszą pamiątką po wielkiej uczonej, uważanej we Francji za skandalistkę i ze względu na uczucie jakim po śmierci męża Piotra darzyła żonatego, ojca czwórki dzieci i do tego młodszego od siebie o cztery lata Paula Langevina, jak również fakt że nie była Francuzką. Bardzo ostro zwalczała ją francuska prasa bulwarowa. Maria miała wysoko mierzące aspiracje. Była pierwszą kobietą - profesorem paryskiej Sorbony. Otrzymała doktoraty honorowe i członkostwo Akademii Nauk w Petersburgu, Bolonii czy Pradze. Natomiast nie udało się jej mimo starań zostać członkiem Francuskiej Akademii Nauk. Pierwszą członkinią tej akademii została Marguerite Perey, zresztą doktorantka Marii Skłodowskiej-Curie w 1962 roku. Do dzisiaj zresztą we Francji kobiety w nauce nie są traktowane równorzędnie z mężczyznami. Zresztą nie tylko tam... Trzeba jeszcze koniecznie wspomnieć, że jest jedyną osobą z grona naukowców uhonorowaną dwukrotnie nagrodą Nobla.
I na koniec taka ciekawostka - znajomość Marii z Paulem Langevinem zakończyła się skandalem obyczajowym. Za to jej wnuczka Hélène Joliot i wnuk Paula Michel Langevin również mieli się ku sobie i tym razem znajomość zakończyła się małżeństwem dwojga specjalistów od fizyki jądrowej.

Podobno Skłodowska bardzo lubiła jazdę na rowerze.

Kategoria Do pracy - Z pracy, infrastruktura, Rowerkiem po Warszawie, SS, Rowerem do nauki

DST 41.65km
Teren 4.50km
Czas 02:04
V_AVG 20.15km/h
V_MAX 31.80km/h
Temperatura 22.0°C
Podjazdy 31m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

W Boże Ciało przez Sielce i Czerniaków

Czwartek, 7 czerwca 2012 · dodano: 10.06.2012 | Komentarze 0

Piękna - Koszykowa - Chałubińskiego - Hoża - Al. Ujazdowskie - Agrykola - Szwoleżerów - 29 Listopada - Czerniakowska - Suligowskiego - Podchorążych - Czerska - Krasnołecka - Iwicka - Chełmska - Bobrowiecka - Kierbedzia - Bobrowiecka - Beethovena - Witosa - Czerniakowska - Bernardyńska - Gołkowska - Statkowskiego - Augustówka - Antoniewska - Korzenna - Kobylańska - Spiralna - Tuzinowa - Syta - Wał Zawadowski - Most Siekierkowski - Wał Miedzeszyński - Ligustrowa - Bronowska - Masłowiecka - Jeziorowa - Panoramy - Kuligowska - Heliotropów -- Heliotropów - Cyklamenów - Wał Miedzeszyński - Most Siekierkowski - Becka - Witosa - Beethovena - Sobieskiego - Belwederska - Al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Boże Ciało to dzień procesji. A jak są procesje to są i cztery ołtarze po drodze. Przy kościele Bernardynów na Czerniakowie też można było zobaczyć taki ołtarz:

Po drodze przejechałem się ulicami Bobrowiecką i Kierbedzia.

W latach 70. ten rejon Mokotowa stał się takim lokalnym zagłębiem przemysłowym. A skoro tak to dotarł tam autobus. Nastąpiło to 11 czerwca 1972, gdy wraz z likwidacją linii trolejbusowej 52 w jej miejsce uruchomiono linię autobusową 179. W godzinach szczytu autobusy tej linii kończyły na kryterium ulicznym Bobrowiecka - Kierbedzia - Bobrowiecka. Kraniec przy Kierbedzia miał szczęście do częstych zmian numerów, bo już w następnym roku zamiast 179 dotarła tam linia 380, zastąpiona przez 307, potem przez 162, a ta przez 459, który w 1991 roku zmienił numer na 359, a następnie ustąpić miejsca linii 406. Ta wytrzymała do 2001 roku, gdy po zbudowaniu ulicy Beethovena została wycofana z Kierbedzia i Bobrowieckiej, ze względu na "zmianę organizacji ruchu". Po roku czasu na Kierbedzia zawitała linia 119. Od 2006 roku linia ta została wydłużona i przez Bobrowiecką tylko przejeżdża aby dotrzeć z Dworca Centralnego do Międzylesia. Ostatnio pętla znów odżyła za sprawą linii 107. Linia ta istniejąc nieprzerwanie od 1948 roku zwiedziła już różne części Mokotowa, Ursynowa i Śródmieścia. Od 16 stycznia 2012 roku zaczęła odwiedzać Bobrowiecką i Kierbedzia. Początkowo miała poważne problemy z lokalizacją przystanku, który permanentnie zastawiany był przez parkujące samochody. Dopiero przeniesienie przystanku na Bobrowiecką rozwiązało problem. Na Kierbedzia jako ślad po pętli 107 pozostał pas wypukłych płyt jako oznaczenie krawędzi przystanku dla niedowidzących i niewidomych.
Co ciekawe pętli przy Kierbedzia nie można znaleźć na archiwalnych planach Warszawy, z wyjątkiem okresu kursowania tam linii 162. A i tu nie zaznaczono kryterium ulicznego jakie odprawiały autobusy.

Brak zaznaczenia tej pętli wynika z tego, że linia 162 była linią zwykłą. Przez wiele lat natomiast w planach Warszawy nie zaznaczano linii szczytowych zwykłych i przyśpieszonych. Z tego powodu na Kierbedzia nie zaznaczono żadnej z linii z kresu powyżej 300 i 400.

Kategoria MTB, Rowerkiem po Warszawie, Służbowo, na... rower ;-), Szlakiem komunikacji miejskiej

Dystans całkowity:	547.80 km (w terenie 21.50 km; 3.92%)
Czas w ruchu:	29:28
Średnia prędkość:	18.59 km/h
Maksymalna prędkość:	35.70 km/h
Suma podjazdów:	339 m
Liczba aktywności:	25
Średnio na aktywność:	21.91 km i 1h 10m
Więcej statystyk

Kolej na rower

rowerowy blog

Info

Znajomi

Moje rowery

Wykres roczny

Archiwum bloga

Czerwiec, 2012