DST 38.26km
Teren 1.00km
Czas 02:12
V_AVG 17.39km/h
V_MAX 33.20km/h
Temperatura 3.0°C
Podjazdy 21m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

O Młociny wojna z Boreaszem

Sobota, 3 marca 2012 · dodano: 11.03.2012 | Komentarze 11

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Śniadeckich - pl. Politechniki - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Agrykola - Hoene-Wrońskiego - ks. Stanka - Wilanowska - Solec - Wioślarska - Wybrzeże Kościuszkowskie - Bulwar Grzymały-Siedleckiego - Wybrzeże Gdańskie - Wybrzeże Gdyńskie - Marymoncka - Pułkowa - Papirusów - Młociny - Papirusów - Pułkowa - Marymoncka - Podczaszyńskiego - Perzyńskiego - Broniewskiego - Literacka - al. Obrońców Grodna - al. Prymasa Tysiaclecia - Aleje Jerozolimskie - Kopińska - Szczęśliwicka - Barska - pl. Narutowicza - Filtrowa - Krzywickiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Boreasz, jako wiatr północny znany z gwałtowności i nieokiełznania dał znać o sobie w sobotę, tym bardziej że zechciało się mi porwać na jazdę w stronę północy. Co prawda Tracja nie leży na północ od Warszawy, ale i tak całą pierwszą część trasy zmagać mi się przyszło z silnym wiatrem. Chyba Boreasz zrozumiał, że nie wygra i nawet ułatwił mi powrót.
Jazda na północ czyli na Młociny. A tam można zobaczyć pałac Brühla, jako zwieńczenie perspektywy ulicy Muzealnej, widzianej od strony Pułkowej.

Młociny - z widokiem na pałac © oelka

Pałac zbudowany został w latach 1752-54 według projektu Johanna Friedricha Knöbla dla ministra Heinricha von Brühla mającego swój inny nieistniejący obecnie pałac w Warszawie po sąsiedzku z siedzibą królewska Augusta III przy dzisiejszym placu Piłsudskiego.
Pałac jak już wspomniałem mieści się na początku ulicy Muzealnej. A przy jej wylocie na Pułkową stoi sobie typowy dla niejednej wsi sklep.

Prawie jak GS, prawie jak na wsi. © oelka

Kawałek dalej jest już Park Młociński z charakterystyczną polaną.

Młociny © oelka

Park swoją historią sięga początków XX wieku. Już wówczas ten teren został nabyty przez władze kończącej się wówczas przy torach kolei obwodowej Warszawy. Jednak aby stał się częścią Warszawy musiał poczekać do 1951 roku. Park jest równocześnie traktowany jak typowy teren leśny.
Leżący po drodze na Młociny Las Bielański kiedyś miał również spełniać rolę parku miejskiego z dzikim terenem leśnym. Jednak w 1973 roku został rezerwatem, przez co wprowadzono na jego terenie obostrzenia zamieniające go w typowy las i powodujące likwidację Parku Kultury. Zabezpieczyło to też teren lasu przed zbudowaniem na brzegu skarpy Wisłostrady, która ostatecznie w bezpośrednim sąsiedztwie lasu została zbudowana jako dwa wiadukty pozwalające na bezpośrednie połączenie lasu z brzegiem Wisły, a w ten sposób zwierzęta mogą dotrzeć do Puszczy Kampinoskiej, o ile nie zdecydują się na zwiedzanie Bielan, co np. łosiom nierzadko przychodzi do głowy.
Na obrzeżach rezerwatu nad Wisłą znajduje się miejsce wyprowadzenia kolektora burakowskiego do Wisły.

Wylot kolektora © oelka

Być może już niedługo ścieki zamiast do Wisły trafią tunelem pod Wisła do oczyszczalni Czajka po drugiej stronie Wisły.
Na spacer wybrały się też łabędzie.

Łabędzie nad Wisła © oelka

Młociny mimo, że położone dość daleko od centrum Warszawy stały się jednak, podobnie jak Bielany obiektem niedzielnych wycieczek. Początkowo jedynym sprawnym środkiem transportu była żegluga wiślana.
W okresie międzywojennym zaczęła się rozwijać idea tworzenia miast ogrodów. Również właściciele gruntów młocińskich mieli takie aspiracje. Jednak Młociny nigdy nie rozwinęły się tak jak Podkowa Leśna. Jedną z inwestycji powiązaną z budową miasta-ogrodu była budowa linii kolejowej z Warszawy Gdańskiej do Młocin. Inwestycję prowadziła spółka Siła i Światło w tym samym czasie inwestująca w Elektryczną Kolej Dojazdową (EKD) do Grodziska Mazowieckiego oraz w Tramwaje Zagłębia Dąbrowskiego. Linia na Młociny (Elektryczna Kolej Dojazdowa Warszawa - Łomianki - Modlin) ruszyła w 1929 roku. Pociągi po niezelektryfikowanej linii prowadzono trakcją parową w postaci dwóch parowozów typów T1A i T2A. Wiadomo, że na linii pracowała lokomotywa T1A z numerem fabrycznym 200 wyprodukowana w Pierwszej Fabryce Lokomotyw w Chrzanowie, oraz T2A później odkupiony przez PKP i oznakowany jako Tkh29-1. Obecnie nie wiadomo jakie dokładnie wagony obsługiwały tę linię. Wiadomo tylko, że były wypożyczone od PKP. Docelowo przewidywano elektryfikację linii i jej przedłużenie do Modlina. Wobec bardzo niskiej frekwencji Siła i Światło wycofała się w 1931 roku z prowadzenia ruchu na tej linii. Możliwe, że ruch był prowadzony przez PKP, gdyż linia pojawia się w sieciowym rozkładzie jazdy pociągów do 1938 roku. Linia posiadała przedłużenie w postaci bocznicy do składu amunicji w Puszczy Kampinoskiej, w rejonie Palmir. W rejonie będącym miejscem wycieczek dla anchor. Kolej stopniowo rozbierano od początku lat 40. Najpierw bocznica do Palmir, a po wojnie do końca lat 50 cała trasę.
Po wojnie wraz z przyłączeniem Młocin do Warszawy i tworzeniem tam Parku Kultury i Wypoczynku zaistniała potrzeba zapewnienia dojazdu do parku. W 1953 roku zbudowano więc linię tramwajową od pętli na Bielanach przy AWF-ie (obecnie występuje jako Twardowska) wzdłuż Marymonckiej i Pułkowej do ulicy Papirusów. Co widać na planie z 1958 oraz jeszcze z 1972 roku.

Pętlę zlokalizowano w sąsiedztwie widocznej na poniższym zdjęciu restauracji znanej sieci gastronomicznej. Pętla była po prawej stronie poza kadrem. Od 7.11.1953 (trzydziesta szósta rocznica Rewolucji Październikowej) trasę obsługiwała linia 28. W latach 1965-67 zamiast niej kursowało na Młociny 29, a potem znów 28, aż do likwidacji trasy w dniu 1.09.1973 od ulicy Pstrowskiego (obecnie Zgrupowania AK "Kampinos") do pętli na Młocinach.

28 Młociny © oelka

Od tego momentu Młociny obsługiwać miała linia autobusowa 181.

Jadąc na Młociny po drodze musiałem przebyć budowany jeszcze węzeł z trasą Mostu Północnego noszącego oficjalną nazwę Mostu Marii Skłodowskiej-Curie.
W 1961 roku przed dojazdem do Młocin zbudowano na Marymonckiej wiadukt dla ulicy i trasy tramwajowej na Młociny, natomiast dołem poprowadzono trasę tramwajową do Huty Warszawa i zlokalizowanej po drodze zajezdni tramwajowej roboczo nazywanej "Północ" a oficjalnie później R4 - Żoliborz.

Okolice Mostu Północnego (3) © oelka

Obecnie miejsce to jest z układem torów pozwalającym na skręt w lewo, w stronę Huty, oraz w prawo do budowanego mostu. Jezdnia przy torach to ulica Prozy, która będzie mieć połączenie z ulica Zgrupowania AK "Kampinos" i jak widać obok mało ruchliwej jezdni będzie DDR, choć tu zapewne wystarczyły by pasy dla rowerów na nieco szerszej jezdni.

Okolice Mostu Północnego (4) © oelka

O ile wiadomo, że część przeprawy dla samochodów czeka na dopuszczenie do ruchu, o tyle trzeci z mostów dla tramwajów, rowerzystów i pieszych gotowy do odbiorów ma być dopiero w czerwcu. Ale to nie przeszkadza, by w prasie pisać o oddaniu jezdni do ruchu w ten sposób, jakby cały most był w tym momencie gotowy.
I jeszcze spojrzenie na drogę dla rowerów. Najpierw wzdłuż Wisłostrady od strony Bielan:

Okolice Mostu Północnego (1) © oelka

I z drugiej strony przy przejeździe przez ulicę Prozy. Ciekawe czy wykonawca zrobi coś z wysokim krawężnikiem?

Okolice Mostu Północnego (2) © oelka

Będzie to miejsce gdzie będą się zbiegały drogi dla rowerów prowadzące wzdłuż Marymonckiej, Wisłostrady, Pułkowej i mostu. W zasadzie połączenia są wyprowadzone we wszystkich kierunkach. reszta zależy od jakości wykonania.

Zanim jednak dotarłem na Bielany i Młociny mijałem pomnik techniki jakim jest dawna transformator kioskowy 5kV/120V przy Wybrzeżu Kościuszkowskim, z tłem w postaci budynków dawnej Elektrowni Centralanej na Powiślu. Obecnie chyba tylko podróżujący do USA wiedzą jakim problemem są różne systemy zasilania. A kiedyś nie trzeba było podróżować za ocean, aby mieć różne napięcia w sieci. I tak w przedwojennej Warszawie w zależności od dzielnicy trzeba było być gotowym na różne napięcie w sieci. W Śródmieściu, było to ~120V, w innych dzielnicach zasilanych z Powiśla (Mokotów, Praga) ~211V, a na Woli i Ochocie gdzie prąd docierał z elektrowni w Pruszkowie należącej do wspomnianej już spółki Siła i Światło było to doskonale nam znane ~220V. I ten system miał się stać docelowym. Ale do tego doszło dopiero po drugiej wojnie światowej. Można sobie wyobrażać jak skomplikowane by było nasze życie, gdyby każdy z nas musiał się zastanawiać jakie napięcie ma w gniazdku w danej dzielnicy.
Ale, że historia lubi się powtarzać to być może jeszcze w tym roku będziemy mieli przynajmniej dwa różne systemy wypożyczalni rowerów miejskich: jeden na Bemowie organizowany przez władze dzielnicy, a kolejny tworzony przez Zarząd Transportu Miejskiego.
A tymczasem transformator kioskowy na Powiślu.

Zabytek energetyki © oelka

Przed wojną w Warszawie było 290 transformatorów kioskowych. Dzisiaj ostało się ich może z kilka i żaden już nie pełni swojej funkcji. Były też podobnie do nich słupy reklamowe, których tez już nie sposób znaleźć...

Kategoria infrastruktura, Kolejowe klimaty, MTB, Rowerkiem po Warszawie, Szlakiem komunikacji miejskiej, Z rowerem w przyrodę

DST 30.01km
Czas 01:59
V_AVG 15.13km/h
V_MAX 28.30km/h
Temperatura -8.0°C
Podjazdy 27m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

Na Żoliborz, czyli załatwianie spraw różnych.

Poniedziałek, 30 stycznia 2012 · dodano: 03.02.2012 | Komentarze 7

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Śniadeckich - pl. Politechniki - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Agrykola - Hoene-Wrońskiego - ks. Stanka - Solec - Wioślarska - Wybrzeże Kościuszkowskie - Bulwar Grzymały-Siedleckiego - Wybrzeże Gdańskie - Wybrzeże Gdyńskie - Gwiaździsta - Promyka - Bohomolca - Żółkowskich - Lelewela - Krechowiecka - Tołwińskiego - Włościańska - Broniewskiego - Izabelli -- Izabelli - Broniewskiego - Braci Załuskich - Tołwińskiego - Krechowiecka - Lelewela - Żółkowskich - Bohomolca - Promyka - Gwiaździsta - Wybrzeże Gdyńskie - Wybrzeże Gdańskie - Nowy Zjazd - Dobra - Mariensztat - Sowia - Furmańska - Browarna - Oboźna - Zajęcza - Topiel - Kruczkowskiego - Park Kultury - Hoene-Wrońskiego - Górnośląska - Rozbrat - Myśliwiecka - Agrykola - Aleje Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Podobno jest mróz, a tymczasem mój zaokienny termometr miał w poniedziałek swoje oryginalne zdanie w tej kwestii. O 14.00 oświetlany słońcem prezentował się tak:

Nie wierz własnym oczom... © oelka

W tym samym czasie stacja pomiarowa na dachu Gmachu Fizyki PW wskazywała coś w miarę symetrycznie po drugiej stronie zera...

Od czwartku przybieram się do wypadu na Żoliborz, aby załatwić jedną rzecz. A więc musi być to w dzień roboczy. W końcu padło na wczesne popołudnie w poniedziałek. Chciałem większą część przejazdu odbyć w porze dziennej. Licho wie jak akumulator mojej bocialarki będzie się sprawował podczas mrozu.

Nie chce się mi przebijać przez centrum pomiędzy samochodami, więc pojedziemy nieco na około, co nie znaczy, że będzie dłużej. Trasa nad Wisłą jest dość szybką trasą. Bez skrzyżowań bez postojów jedzie się jednak dość szybko.
Po wojnie gdy Powiśle było mocno zniszczone pojawił się pomysł, aby zamienić je w wielki park. Zaczęto wyburzanie ruin budynków oraz sadzenie drzew. Pomysł nie został zrealizowany do końca. Powstały tylko różne enklawy zieleni, ponieważ nie było możliwości zburzenia budynków, które wojnę przetrwały i były zamieszkane. Największą zieloną wyspą jest Centralny Park Kultury na Powiślu, obecnie występujący pod patronatem marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego. Ciągnie się wzdłuż skarpy od Wiaduktu Poniatowskiego do Górnośląskiej. A w poprzek od skarpy do Wisły. I tą właśnie aleję widać na moim zdjęciu.

Aleja do... Mariotta © oelka

Obecnie jako patrona ma ona ks. Józefa Stanka. Kiedyś na planie Warszawy (tu z 1974 roku) można było znaleźć jako patrona Bolesława Prusa, którego ulica jest w jakimś sensie przedłużeniem tej alei, ale na górze, na skarpie w kierunku Wiejskiej.
Park został zaprojektowany przez zespół kierowany przez architekta Zygmunta Stępińskiego. Aleja kończy się wielkimi schodami na skarpie. Jeśli się dobrze przyjrzeć, to brakuje zwieńczenia w postaci budynku. Przed wojną stał w tym miejscu pałac Branickich, zbudowany po 1873 roku według projektu Leandra Marconiego. Przed wojną mieścił ambasadę francuską. Po wojnie pałac był tylko częściowo spalony, ale jego ruiny zostały rozebrane. Co ciekawe odbudowano sąsiedni Pałac "Na Górze" mieszczący obecnie Muzeum Ziemi, mimo tego, że był znacznie bardziej zniszczony niż Pałac Branickich. Ale to być może wynikało ze stylu architektonicznego budynków. Pałac "Na Górze" był w stylu późnoklasycystycznym, a Pałac Branickich w stylu renesansu francuskiego. Ten drugi styl raczej się źle kojarzył w czasach socrealizmu i być może był podstawą do wyroku śmierci dla tego budynku.
A tymczasem na początku lat 80. niemal na osi alei wyrósł wieżowiec budowany wówczas dla LOTu. Obecnie bardziej znany z ulokowania tam hotelu amerykańskiej sieci hotelowej Mariott.
Aleja ks. Stanka chyba najciekawiej wygląda jesienią, gdy liście zaczynają nabierać różnych kolorów. Trzeba zauważyć, że projekt zieleni był bardzo staranny i w parku można spotkać różne ciekawe gatunki i odmiany drzew.
A teraz obrót o 180 stopni, czyli w stronę Wisły. I wówczas można zobaczyć pomnik "Chwała Saperom" autorstwa Stanisława Kulona.

Pomnik "Chwała Saperom" (1) © oelka

Pomnik jest ciekawy, bo składa się z trzech części: rzeźby sapera rozbrajającego wybuchająca minę, tablicy w przejściu podziemnym oraz rzeźby saperów wbijających pal, tej rzeźby można się dopatrzeć pomiędzy pylonami:

Pomnik "Chwała Saperom" (2) © oelka

A z bliska widziałem ją podczas poprzedniego przejazdu, z Cypla Czerniakowskiego:

pomnik Chwała Saperom © oelka

A tymczasem jadę dalej. Mróz widać również na samej Wiśle w postaci śryżu, często zresztą mylonego z krą.

Most Śląsko-Dabrowski zimą © oelka

W tle za Mostem Śląsko-Dąbrowskim widać dym z kominów elektrociepłowni "Żerań".
A tymczasem jeszcze spojrzenie w drugą stronę, na lewy brzeg z bulwarem Grzymały-Siedleckiego, Wybrzeżem Kościuszkowskim powyżej i szpitalem im księżnej Anny Mazowieckiej na narożniku z Karową. Tu widoczny po lewej stronie zdjęcia.

Bulwar Grzymały-Siedleckiego © oelka

Do tego budynku mam powód aby żywic bardzo osobisty sentyment. To właśnie w tych murach w pewien śnieżny styczniowy dzień zawitałem na ten świat. Gdybym miał wówczas możliwość wyjrzenia przez okno zobaczyłbym mniej widok podobny trochę, do tego z poniższego zdjęcia:

Okno z widokiem na Pragę. © oelka

Oczywiście z okna nie zobaczyłbym wybijającego się ponad bloki osiedla Panieńska punktowca przy narożniku Okrzei i Panieńskiej. Odbudowywany w tym czasie kościół św. Floriana, widoczny pomiędzy blokami nie posiadał jeszcze charakterystycznych hełmów na wieżach. Co widać na zdjęciu z 1969 roku autorstwa Roberta Janaka Czecha, często goszczącego w tym czasie w Warszawie. Tak samo zamiast Wisłostrady była tylko wąska jezdnia Wybrzeża Kościuszkowskiego, a w miejscu drogi dla rowerów leżała bocznica kolejowa, którą dostarczano węgiel do Elektrociepłowni Powiśle. Nie było też jeszcze charakterystycznych betonowych "schodów" do wody.

W sumie jechało się nieźle, choć były miejsca nawet nie tyle zaśnieżone, co z rozjeżdżonymi zamarzniętymi śladami. Coś takiego jest wyjątkowo wredne do przebycia. Najgorsze odcinki to DDR pomiędzy Mostem Gdańskim i Klubem Spójnia, oraz DDR na Broniewskiego.
Wracałem w porze zmroku, ale na szczęście oświetlenie nie marudziło na mróz.
Gorszym problemem jest kwestia osłonięcia ust i parowania w związku z tym szkieł korekcyjnych w okularach. Z drugiej strony bez okularów można sobie oczy uszkodzić od mrozu. I tak źle i tak niedobrze. Chyba, że sobie odpuszczę użycie wkładu ze szkłami korekcyjnymi. Szkła zewnętrzne nie powinny parować gdyż posiadają powłokę mająca je przed tym zabezpieczać.
Szukam czegoś, co zlikwiduje parowanie szkieł korekcyjnych z tworzywa.

Kategoria infrastruktura, MTB, Rowerkiem po Warszawie, Służbowo, na... rower ;-), Z rowerem w przyrodę

DST 15.42km
Czas 01:00
V_AVG 15.42km/h
V_MAX 30.80km/h
Temperatura 0.0°C
Podjazdy 27m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

Tour de stocznia

Niedziela, 22 stycznia 2012 · dodano: 01.02.2012 | Komentarze 6

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Śniadeckich - pl. Politechniki - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Belwederska - Sobieskiego - Beethovena - Witosa - Czerniakowska - Zwierzyniecka - Podchorążych - Zwierzyniecka - Bartycka - Czerniakowska - Zaruskiego - Solec - Fabryczna - Koźmińska - Jezierskiego - Rozbrat - Myśliwiecka - Agrykola - Aleje Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Jeśli ktoś z szanownych czytelników spodziewał się po tytule, wyprawy w którymś z miast nadmorskich, to musi się na razie obejść smakiem. Może kiedyś się uda, kto wie? A tymczasem udało się mimo braku czasu wybrnąć z domu na krótkie przewietrzenie i przetarcie szlaku w mokrym śniegu, bo poprzednia niedziela była jeszcze zimą w wersji light. Żeby nikt nie miał wątpliwości obecnie czyli w momencie gdy piszę ten tekst, panuje nam wersja classic.
Wpis powstaje ze sporym opóźnieniem, ale to jest już jego drugie poczęcie. Poprzednie skończyło się w momencie, gdy wszystko już było niemal gotowe, ale przeglądarka zamuliła się na śmierć i można było da capo al fine...
A do tego jeszcze doszedł totalny brak czasu. Ale jedna rzecz jest już zrobiona i zanim utonę w kolejnych może odrobię zaległości.

To w takim razie pora na temat dnia.

Wisła jak każda rzeka na nizinie szuka sobie najdogodniejszej trasy przepływu. Efekty różnych prac nad regulacja Wisły w rejonie Saskiej Kępy oraz Solca spowodowały podczas powodzi w 1884 roku zmianę położenia koryta Wisły o blisko pół kilometra w stronę Gocławia. Efektem tej powodzi była też zatoka, z której powstał basen zimowy ukończony w 1904 roku. W ten sposób powstał Port Czerniakowski i tytułowa stocznia, której relikty mimo upływu 42 lat od jej zamknięcia cały czas można zobaczyć.

Widok na stocznię © oelka

I widok z drugiego końca portu. Z kładki nad wrotami powodziowymi.

Port Czerniakowski © oelka

Po planowanym remoncie portu ma tu być między innymi miejsce na barki mieszkalne, dla tych, którzy nie chcą mieszkać na stałym lądzie.
Swoją drogą nie wiem jak Zarząd Mienia wyobraża sobie, że do Portu Czerniakowskiego wpłyną owe barki mieszkalne, skoro prześwit bramy przeciwpowodziowej z jest stosunkowo wąski i trudno wpłynąć tam czymś szerszym od jachtu lub motorówki?

Z Cypla widać też nowe wcielenie Stadionu Dziesięciolecia, który wygląda jak kosz z wikliny czekający na dokończenie.

Niedkończony koszyk © oelka

I jeszcze rzut oka na Saską Kępę. Widok z drugiej strony tak mniej więcej ze środka poniższego zdjęcia, nieco rozmyty, niczym ze snu pokazała jakiś czas temu CheEvara na swoim blogu.

Saska Kępa © oelka

Zanim dotarłem na Cypel Czerniakowski po drodze przebyłem okolice skrzyżowania ulic Czerniakowskiej, Gagarina i Nehru. O tym miejscu pisałem już w ubiegłym roku, w lipcu, gdy przyszło mi pod dachem jednej z budek w pobliżu skrzyżowania przeczekać burzę. Tym razem jednak nieco inaczej. Do 1973 roku Czerniakowska była znacznie węższą ulicą niż obecnie. Jak wyglądała widać, we fragmencie mojej ulubionej komedii "Nie lubię poniedziałków". <object height="350" width="425">Widać tam milicjanta wracającego na motocyklu do domu. Dom to jeden z bloków zbudowanych przez spółdzielnię "Energetyka" w ramach osiedla "Czerniakowska Wschodnia". Widać tam Czerniakowską z torami tramwajowymi, po których w stronę Wilanowa podąża wagon 13N na linii 14. </object>W tle po prawej stronie torów tramwajowych budują się nowe bloki w pobliżu Chełmskiej a w oddali bliżej torów widać budynek, którego część przetrwała do dzisiaj.

Czerniakowska 44 © oelka

Kiedyś zaadresowany był do ulicy Łącznej 7. Zbudowany został w 1938 roku. Podczas budowy Wisłostrady rozebrano skrzydło od strony Czerniakowskiej.
Samo ulica Łączna też rozpłynęła się w przeszłości. I jednym obecnie śladem jej istnienia jest dzisiaj tylko omawiany budynek.
A jak wyglądał kiedyś układ ulic w tym miejscu? Widać to jeszcze na planie Warszawy z 1971 roku:

Po drugiej stronie skrzyżowania Gagarina, Nehru i Czerniakowskiej za blaszakami gdzie handluje się różnościami schowany jest rządek budynków stojący przy początkowym odcinku ulicy Podchorążych. Jest to chyba jedna z bardziej krętych ulic w Warszawie. Do skrzyżowania z Czerską biegnie idealnie na zachód. Następnie skręt pod kątem prostym na północ do skrzyżowania z Suligowskiego, Kolejny zakręt w lewo, na zachód i tak aż do Łazienek, gdzie skręca na południowy zachód do Gagarina. Ulica poświęcona pierwszemu kosmonaucie powstając w 1957 roku wchłonęła końcowy odcinek Podchorążych do Belwederskiej.
A w pobliżu styku Podchorążych i Czerniakowskiej stoi sobie kamienny słup.

Kamienny słup © oelka

Ten dość tajemniczy obiekt może spełniać podobną rolę jak kamienne kolumny w Lesie Bielańskim, które pełnią rolę wentylacji kolektora burakowskiego. Ale czy tak jest obecnie nie wiem.

Jeździło się tak sobie miejscami oczyszczone drogi, miejscami nie. Mokry śnieg też nie ułatwia życia. W najbardziej eleganckim miejscu, jakim powinny być Aleje Ujazdowskie DDR jest nieoczyszczona ze śniegu. Nie pokazuje to miasta w najlepszym świetle, zwłaszcza że zima w tym roku jak na razie delikatnie traktuje nas śniegiem.

Kategoria infrastruktura, MTB, Na szlakach dawnego przemysłu, Rowerkiem po Warszawie, Z rowerem w przyrodę

DST 51.88km
Teren 4.50km
Czas 02:45
V_AVG 18.87km/h
V_MAX 37.00km/h
Temperatura 3.0°C
Podjazdy 29m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

Tam gdzie Tamara czarne złoto wiezie

Niedziela, 8 stycznia 2012 · dodano: 12.01.2012 | Komentarze 4

Piękna - Koszykowa - Noakowskiego - pl. Politechniki - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Belwederska - Sobieskiego - al. Rzeczypospolitej - Herbu Korczak - Branickiego - Przyczółkowa - Drewny - Przekorna - Opieńki - Rydzowa - Nowoursynowska - Muchomora - |[Konstancin-Jeziorna] - Muchomora - Pocztowa - Warszawska - Torowa - Kolejowa - Piłsudskiego - Matejki - Skargi - Źródlana - Kraszewskiego - Sienkiewicza - Elektryczna - Piaseczyńska - Skolimowska - Warszawska - Bielawska - |[Bielawa] - Bielawska - Lipowa - Powsińska - |[Warszawa] - Waflowa - Przyczółkowa - Ptysiowa - Przekorna - Drewny - Przyczółkowa - al. Wilanowska - Sikorskiego - Sobieskiego - Belwederska - Aleje Ujazdowskie - Agrykola - Jazdów - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Poznańska - Hoża - Marszałkowska - Nowogrodzka - Poznańska - Wspólna - Emilii Plater - Hoża - Marszałkowska

Tytułowe czarne złoto, to węgiel. Tak w czasach PRLu bywał bowiem nazywany, szczególnie w Kronikach Filmowych.
"Tamara" zaś to lokomotywa manewrowa wyprodukowana w ZSRR, w Ługańsku w latach 70. Oznaczona przez producenta jako typ TEM2, a na PKP jako seria SM48. Lokomotywy pracujące w przemyśle czyli w na kolejach zakładowych w Polsce poza siecią PKP pozostały z oznaczeniami producenta. Dlatego też tytułowa "Tamara" nie posiada oznaczeń serii typowych dla PKP.
Miejscem, w którym miałem nadzieję ją zobaczyć z czarnym złotem w węglarkach był... nie Górny Śląsk, Zagłębie Dąbrowskie, Bogdanka (kiedyś jeszcze Wałbrzych) lecz stacja w Jeziornej (w Konstancinie-Jeziornej).

Tamara w Jeziornej © oelka

Na zdjęciu widać TEM2-256 (92 51 8 620 650-2) z DB Schenker Rail Coaltran szykuje się ze składem węglarek do wyjazdu na bocznicę do Elektrociepłowni "Siekierki". Co ciekawe lokomotywa ta kiedyś pracowała w EC "Żerań" a później w EC "Kawęczyn". Zwiedziła więc wszystkie istniejące bocznice do elektrociepłowni w Warszawie.
Sama bocznica swój początek istnienia zawdzięcza likwidowanej właśnie papierni w Jeziornej. Do papierni przy Mirkowskiej bocznicę normalnotorową z Piaseczna zbudowano w 1935 roku. A podczas budowy Elektrociepłowni Siekierki zbudowano stację w Jeziornej i od tego miejsca wytyczono bocznicę na Siekierki.

Zanim jednak dotarłem w okolicę ulicy Pocztowej w Konstancinie, to spojrzałem sobie na dawne kino Klub przy Alej Armii Ludowej w Warszawie. To były rozrywkowe okolice. Kiedyś było w pobliżu kasyno wojskowe, potem kino, które z zamieniło się redakcję jednej z warszawskich gazet, a na koniec w miejsce tzw. imprez klubowych.

Tu było kino. Kino Klub © oelka

Obecnie zdaje się, że jakaś firma developerska ma chęć zbudować coś w tym miejscu...
Jedziemy dalej. Miasteczko Wilanów trochę przypomina mi dawne czasu i obchodzący swoje trzydziestolecie Ursynów ale z okresu jego budowy. Z jednej strony widać bowiem piękną przyrodę skarpy warszawskiej:

Tu będzie miasto © oelka

Ale wystarczy się obrócić w prawo by zobaczyć krajobraz wielkiej budowy:

Miasteczko Wilanów © oelka

Na zdjęciu za budowanym właśnie blokiem widać kopułę świątyni Opatrzności. Swoją drogą ciekawy i bardzo miejski widok z kopułą świątyni górującą nad okolicznymi budynkami.
A na koniec jeszcze jeden kościół. W innej skali i miejscu.

Kościół w Powsinie © oelka

Kościół św. Elżbiety w Powsinie przez wieki był siedzibą wiejskiej parafii. Dzisiaj powoli dogania go miasto, choć okoliczne zabudowania są jeszcze jak na razie bardziej typowe dla wsi, niż miasta. Ale wśród mieszkańców już teraz coraz mniej jest tych, którzy uprawiają ziemię...

Kategoria Kolejowe klimaty, MTB, Rowerkiem po Mazowszu, Rowerkiem po Warszawie, Z rowerem w przyrodę

DST 37.85km
Teren 1.00km
Czas 01:58
V_AVG 19.25km/h
V_MAX 31.90km/h
Temperatura 2.0°C
Podjazdy 23m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

Przez Siekierki do Miedzeszyna

Sobota, 7 stycznia 2012 · dodano: 09.01.2012 | Komentarze 7

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Śniadeckich - pl. Politechniki - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Belwederska - Sobieskiego - Beethovena - Witosa - Becka - Wolicka - Antoniewska - Becka - Most Siekierkowski - Wał Miedzeszyński - Cyklamenów - Heliotropów -- Heliotropów - Cyklamenów - Wał Miedzeszyński - Wybrzeże Szczecińskie - Most Świętokrzyski - Wybrzeże Kościuszkowskie - Wioślarska - Solec - Wilanowska - Czerniakowska - Śniegockiej - Koźmińska - Jezierskiego - Rozbrat - Myśliwiecka - Agrykola - Aleje Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

W prasie lokalnej można znaleźć artykuły o dyskusji na temat ochrony Jeziorka Czerniakowskiego. Teraz wątpliwości budzi projekt planu ochrony tego terenu jaki opracowała Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska.

Jeziorko Czerniakowskie © oelka

A ja przypomniałem sobie przy okazji tego tekstu, że już jakiś czas temu obiecałem sobie odszukać resztki ulicy Wolickiej. Kiedyś zaczynała się od skrzyżowania Czerniakowskiej i Witosa (ex Stegny - istniejąca od drugiej połowy lat 70.) i prowadziła na Siekierki, co widać na planie Warszawy z 1978 roku. A obecnie zaczyna się na trawniku przy alei Becka, czyli Trasie Siekierkowskiej.

Ulica Wolicka (1) © oelka

Dalej widać, że kiedyś była czymś więcej niż polną drogą. Widać spore odcinki z zachowanym brukiem.

Zapomniana ulica © oelka

Punktem charakterystycznym był punkt bazowy do pomiarów geodezyjnych, który jest do zobaczenia właśnie przy Wolickiej, koło dawnego starorzecza Wisły i Wilanówki.

Punkt pomiarowy na Siekierkach © oelka

Tuż obok wokół starorzecza zbudowano podczas budowy Trasy Siekierkowskiej chodnik i DDR z fazowanej kostki. Obie drogi zataczają koło i wracają do punktu wyjścia czyli skrzyżowania ulic Antoniewskiej, Wolickiej i Polskiej. W efekcie zarastają trawą, bo nie ma chętnych na spacery w tym miejscu i podziwianie industrialnych krajobrazów z blokami...

Starorzecza Wisły i Wilanówki © oelka

... lub kominami elektrociepłowni "Siekierki" i linią 110kV.

Socrealizm na miarę naszych możliwości © oelka

A tymczasem jadąc dalej przy Wale Miedzeszyńskim w dalszym ciągu można podziwiać pułapkę na dziki. Prezentowałem ją jakiś czas temu, dzisiaj kolejna okazja. Tym razem w porze dziennej.

Dzik jest dziki, dzik jest zły i... może wpadnie w pułapkę © oelka

A na samym początku wału, jako nasypu trwają prace przy jego umacnianiu, prace są prowadzone na pierwszych stu merach wału, od strony rzeki. Sprawa jest o tyle ciekawa, że nie pamiętam, by dokładnie w tym miejscu woda kiedyś podchodziła pod sam wał.

Poprawianie wału © oelka

Kategoria infrastruktura, MTB, Rowerkiem po Warszawie, Z rowerem w przyrodę

DST 34.62km
Teren 1.00km
Czas 01:49
V_AVG 19.06km/h
V_MAX 34.70km/h
Temperatura 5.0°C
Podjazdy 27m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

Zielony Miedzeszyn

Sobota, 17 grudnia 2011 · dodano: 18.12.2011 | Komentarze 3

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - pl. Zbawiciela - al. Wyzwolenia - Czerwijowskiego - al. Armii Ludowej - Aleje Ujazdowskie - Agrykola - Myśliwiecka - 29 Listopada - Czerniakowska - Suligowskiego - Podchorążych - Czerska - Gagrina - Nehru - al. Polski Walczącej - WSK - Bluszczańska - Siekierkowska - Gościniec - Becka - Most Siekierkowski - Wał Miedzeszyński - Cyklamenów - Heliotropów -- Heliotropów - Cyklamenów - Wał Miedzeszyński - Wybrzeże Szczecińskie - Most Świętokrzyski - Wybrzeże Kościuszkowskie - Wioślarska - Solec - Wilanowska - Czerniakowska - Śniegockiej - Koźmińska - Jezierskiego - Rozbrat - Myśliwiecka - Agrykola - Aleje Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Zielony w grudniu? A właśnie tak:

Zielono w grudniu © oelka

Gałąź na róży pnącej jest w takim stanie od września i jakoś nic jej nie rusza. A tymczasem tuż przy Wale Miedzeszyńskim od strony Wisły pojawił się kojec-pułapka. Wygląda na to, że próbuje się tu zwabić stado dzików.

Złapać dzika © oelka

O tym jak dziki buszują po Warszawie sporo mogą opowiedzieć mieszkańcy Białołęki, głównie z tej tzw. "zielonej" położonej bliżej pasma lasów należących do Nadleśnictwa Drewnica, którego część stanowi też Puszcza Słupecka.

Świąteczne ozdoby pojawiły się na budynkach Wodociągu Praskiego u zbiegu Wału Miedzeszyńskiego i Wersalskiej.

Świąteczny wodciąg © oelka

A na koniec jeszcze jak zawsze namiastka gór w postaci podjazdu na skarpę. Dzisiaj maszyna losująca wybrała Agrykolę. Urokliwy wąwóz oświetlony latarniami gazowymi - wzór z roku 1856.

Agrykola nocą © oelka

Szkoda jednak, że ulica ta ma fatalnie zaniedbaną nawierzchnię: asfalt z dziurami i łatami to nie najlepsza wizytówka tego miejsca.
A skoro już dotarliśmy do infrastruktury to warto też zwrócić uwagę na DDR na koronie Wału Miedzeszyńskiego. Co jakiś czas przez Wał przeprowadzone są przejazdy na teren zalewowy. Chodnik i DDR są zabezpieczone składanymi słupkami, które po ciemku widać, o ile stoją. Jeśli leżą to już nie koniecznie. Jakiś czas temu spotkałem się z sytuacją, gdy kobieta na miejskim rowerze wywróciła się najeżdżając na leżący słupek. Podejrzewam, że złożony słupek to pozostałość po wizycie służb miejskich. A na zdjęciu widać też, że jeden ze słupków komuś się przydał.

Słupki na Wale Miedzeszyńskim © oelka

Kategoria infrastruktura, MTB, Rowerkiem po Warszawie, Z rowerem w przyrodę

DST 12.26km
Czas 00:46
V_AVG 15.99km/h
V_MAX 28.80km/h
Temperatura 5.0°C
Podjazdy 7m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (308)

Piątek, 16 grudnia 2011 · dodano: 17.12.2011 | Komentarze 0

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Śniadeckich - pl. Politechniki - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - Al. Niepodległości - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Trojdena - Żwirki i Wigury - Pole Mokotowskie - Batorego - Waryńskiego - Skolimowska - Chocimska - Klonowa - Flory - Bagatela - al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Piękna

Gdy jechałem już koło południa w pierwszą stronę na Polu Mokotowskim w cieniu alejki były pokryte szadzią, mimo że było już powyżej 4 stopni ciepła. Niezbyt przyjemnie się jedzie ze świadomością, że można się poślizgnąć. Ale na szczęście nie było takich problemów i jakoś nawet sprawnie dotarłem na miejsce.
A powrót podczas padającej mżawki i dość silnego wiatru. Tak typowo listopadowa pogoda, tyle że w grudniu.

Kategoria Do pracy - Z pracy, SS, Z rowerem w przyrodę

DST 12.89km
Czas 00:48
V_AVG 16.11km/h
V_MAX 27.70km/h
Temperatura 5.0°C
Podjazdy 11m
Sprzęt ??? [Singel]
Aktywność Jazda na rowerze

Między domem i pracą (283)

Poniedziałek, 14 listopada 2011 · dodano: 20.11.2011 | Komentarze 0

Marszałkowska - pl. Konstytucji - Waryńskiego - Nowowiejska - pl. Politechniki - Polna - Waryńskiego - Pole Mokotowskie - Żwirki i Wigury - Trojdena -- Trojdena - Żwirki i Wigury - Pole Mokotowskie - Batorego - Waryńskiego - Skolimowska - Chocimska - Klonowa - Flory - Bagatela - al. Ujazdowskie - al. Armii Ludowej - Czerwijowskiego - al. Wyzwolenia - pl. Zbawiciela - Nowowiejska - pl. Politechniki - Lwowska - Poznańska - Hoża - Marszałkowska

W niedzielę była mgła z mżawką, a dziś również mgła, ale wieczorem. Szczególnie na Polu Mokotowskim i w al. Niepodległości:

Mglisto na Polu Mokotowskim © oelka

Kategoria Z rowerem w przyrodę, SS, Rowerkiem po Warszawie, Do pracy - Z pracy

DST 38.30km
Teren 7.00km
Czas 02:39
V_AVG 14.45km/h
V_MAX 33.40km/h
Temperatura 4.0°C
Podjazdy 30m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

Mój Tour de Bydgostia - dzień drugi

Sobota, 12 listopada 2011 · dodano: 20.11.2011 | Komentarze 0

Szwederowo - Ugory - Orla - Stroma - Grudziądzka - Chwytowo - św. Trójcy - Kordeckiego - Marsz. Focha - Czartoryskiego - św. Trójcy - Wierzbickiego - Długa - Jana Kazimierza - Stary Rynek - Niedźwiedzia - Ku Młynowi - Wybrzeże Narutowicza - Jagiellońska - pl. Wolności - Gdańska - Pomorska - Zduny - Sienkiewicza - Dworcowa - Unii Lubelskiej - Warszawska -Zygmunta Augusta - Zaświat - Powstańców Warszawy - Gdańska - Konna - Hipiczna - Jeździecka - Leśny Park Kultury i Wypoczynku - Rekreacyjna - Smukalska - Saperów - Żeglarska - Pileckiego - Grunwaldzka - Kruszwicka - Stroma - Żuławy - Leszczyńskiego - Nowodworska - Lenartowicza - Solskiego - Rondo Kujawskie - Solskiego - Ugory - Szwederowo

Miałem możliwość zostać dzień dłużej i skwapliwie z tej okazji skorzystałem. A skoro tak to korzystając z pogody wyruszyłem na podbój Bydgoszczy.

Każde miasto ma swoją pocztówkową ikonę, czasem nawet kilka. W Bydgoszczy jest nią kamienica Wolffa przy placu Wolności 1. Zbudowana w latach 1896-97, według projektu Józefa Święcickiego.

Dla równowagi zdjęcie z 1919 roku. I kolejne gdzie można zobaczyć plac Wolności w okresie przed 1945 rokiem. A także po wojnie w roku 1961 i w jeszcze innym ujęciu z tego samego okresu.
A teraz pora na inne miejsca z Bydgoszczy.
Wyspa Młyńska - widok z mostu Ku Młynom.

Mnie się wyspa Młyńska skojarzyła ze Strasbourgiem i Petite France. Może nie są bardzo podobne ale coś w tym chyba jest. Przynajmniej tyle, że w obu przypadkach jest to wyspa otoczona kanałami. A może i to, że oba miasta były przez czas jakiś zarządzane przez Niemców. Bydgoszcz była w zaborze pruskim, a Strasbourg po przegranej przez Francję wojnie w 1871 roku razem z cała Alzacją i sąsiednią Lotaryngią był również pod panowaniem pruskim.
I jeszcze widok na szeregową zabudowę Grunwaldzkiej, z czasów gdy o wielkiej płycie i jednolitych blokach nikt w zasadzie jeszcze nie myślał. Ale Niemcy budując z cegły już wówczas na terenach Prus wprowadzali ujednoliconą zabudowę.

A teraz dalej w Bydgoszczy, tylko tematyka zdjęć nieco inna.
Bydgoszcz w swojej sieci tramwajowej ma kilka zlikwidowanych tras tramwajowych. Do takich należy trasa na ulicach Długiej, św. Trójcy i ks. Kordeckiego.
Ze Starego Miasta tramwaje zniknęły 1 Maja 1969. Co widać na planie z 1971 roku. Przez kilka dziesięcioleci na Długiej leżało dawne torowisko. Zniknęło gdy kilka lat temu postanowiono wyremontować nawierzchnię ulicy. Pozostawiono symboliczny fragment, chociaż nie koniecznie w oryginalnym miejscu na którym w 2008 roku postawiono odremontowany wagon 2N-33 ex 163, który do 2007 był używany w Bydgoszczy w ruchu gospodarczym jako pług. Do pomarańczowej kolorystyki, wyglądu przedniego okna czy układu drzwi można mieć zastrzeżenia, bo wagony malowano na czerwono, a przednie okno było dzielone na trzy i bez grubej gumowej uszczelki.

Z tematyki tramwajowej może jeszcze odnotuję bardzo klimatyczną pętlę w Myślęcinku. W pierwszym momencie skojarzyła się mi z pętla w Gdańsku, koło plaży na Stogach, a potem jeszcze z warszawskim Boernerowem. Wszędzie tam tramwaje mają pętle w lesie. I tak jest również koło Leśnego Park Kultury i Wypoczynku w Bydgoszczy.

W Myślęcinku jest, a właściwie to była również kolej wąskotorowa. Niestety po spaleniu się lokomotywowni z dwoma lokomotywami w środku ma być zlikwidowana. A szkoda. Zdaje się że ustąpi miejsca pod jakiś akwapark, tak jakby nie było gdzie basenów zbudować.

A tymczasem jeszcze fragment szlaku:

Z motywów kolejowych jest jeszcze przepust pod torami kolejowymi na ulicy Rekreacyjnej:

Sam teren Parku w Myślęcinku jest sympatycznym miejscem z pagórkami i leśnymi ścieżkami w rodzaju jaru na niebieskim szlaku:

Sympatyczne są stawy koło leśniczówki:

A na koniec jeszcze widok z Mostu Hypszera na Brdę, w górę rzeki.

Szkoda, że dzień jest krótki, bo zapewne zawitałbym jeszcze w kilka miejsc. A tak pozostało szykować się do jutrzejszego powrotu.

Kategoria Kolejowe klimaty, Na szlakach dawnego przemysłu, Rowerkiem po Kujawach, Szlakiem komunikacji miejskiej, Z rowerem w przyrodę

DST 116.26km
Teren 14.00km
Czas 07:15
V_AVG 16.04km/h
V_MAX 31.50km/h
Temperatura 6.0°C
Podjazdy 90m
Sprzęt Trek 800 Sport
Aktywność Jazda na rowerze

V Bydgoski Rajd Niepodległości czli mój Tour de Bydgostia dzień pierwszy

Piątek, 11 listopada 2011 · dodano: 16.11.2011 | Komentarze 3

Szwederowo - Solskiego - Kujawska -|- Kościół Garnizonowy - Bernardyńska - Jagiellońska - Fordońska - Rejewskiego - Korfantego - Twardzickiego - Dolina Śmierci - [Osielsko] - Zakątek - Centralna - Borówno - Pyszczyn - Dębowa Góra - [Koronowo] Kotomierska - Ogrodowa - Garncarska - Staromiejska - Łokietka - Bydgoska -Tryszczyn - Osówiec - [Bydgoszcz] - S. Maksymiliana - Grunwaldzka - Flisacka - Mińska - Bronikowskiego - Nakielska - Białe Błota - Ciele - Zielonka - Przyłęki - Brzoza - [Bydgoszcz] Port Lotniczy - Jana Pawła II - Kujawska - Bernardyńska - pl. Kościeleckich - Długa - Jana Kazmierza - Stary Rynek -|- Magdzińskiego - Podwale - Długa - Wiatrakowa - Lenartowicza - Solskiego - Ugory - Szwederowo

Kiedy dostałem informację o tej imprezie, muszę przyznać, że miałem sporo wątpliwości czy uda się mi wygospodarować czas i wybrać do Bydgoszczy, oraz czego mogę się spodziewać po takiej imprezie.
Godzina rozpoczęcia rajdu wyraźnie sugerowała konieczność przyjazdu dzień wcześniej. W końcu udało się wszystko tak poustawiać, że mogłem pojechać i nawet na trochę dłużej niż na sam rajd.
Rajd zaczynał się bladym świtem. O 7.00 Msza w Kościele Garnizonowym, a o 7.45 odjazd spod Pomnika Nieznanego Powstańca Wielkopolskiego.
Potem przejazd do kolejnego pomnika w Fordonie, w Dolinie Śmierci

A potem dalej według podanego spisu do Osielska:

A koniec był na Starym Rynku w Bydgoszczy kilkanaście minut po 17:00:

Gdzie każdy z uczestników dostał medal okolicznościowy:

Kiedy trzeba było poważnie, ale było też miło, przyjemnie i wesoło.

I kolejne postoje w Koronowie (Bydgoska 9):

I jeszcze później na szlaku:

Bywało też śmiesznie:

Trasa licząca sobie oficjalnie 111, a według mojego licznika 113,05 kilometrów do najłatwiejszych nie należała, jazda w dużej grupie, raz po drogach utwardzonych, a zaraz potem po suchym kopnym piachu nie dla wszystkich będzie do przebycia. A poradzili sobie z nią pewien siedmiolatek jadący z ojcem na czymś w rodzaju tandemu, samodzielnie dwunastolatek, ludzie w podeszłym wieku, a także właściciele ostrych kół:

A na koniec jeszcze zdjęcia z okolic rajdu. Droga z Pyszczyna:

I jeszcze kapliczka napotkana później na szlaku, za Koronowem:

Organizatorzy zapewnili trzy postoje z dostępem do napojów, na czele z gorącą herbatą lub kawą, oraz pożywienie.
Gdybym został w Warszawie, szanse na jakiekolwiek wybrnięcie z domu z rowerem zniweczyłby zestaw samców alfa, którzy pod moimi oknami za pomocą pieści, kamieni i czego tylko popadnie wyładowywali swój zapas adrenaliny na policjantach, fotoreporterze i samochodach stacji telewizyjnych. A podejrzewam, że większa cześć z nich nie ma choćby bladego pojęcia jaki dzień wybrali sobie na swoje popisy.
A w ten sposób odbyłem jeden z dłuższych wyjazdów w tym roku, w bardzo przyjaznej atmosferze. Jak widać można. Szkoda, że nie tak wyglądał ten dzień w południowej części Śródmieścia Warszawy.
A tymczasem wyrazy uznania należą się organizatorom rajdu z Rowerowej Brzozy a szczególnie sympatycznemu organizatorowi, Zbigniewowi Wiśniewskiemu za to jak sobie poradzili z przeprowadzeniem całej imprezy. A także za sposób jej przeprowadzenia łączący pożyteczne, czyli przypomnienie miejsc związanych z historią bez odniesień do bieżącej polityki z przyjemnym, czyli z jazdą na rowerze w miłym gronie.
Zresztą równie pozytywnie można się wypowiedzieć o uczestnikach, którzy potrafili się odnaleźć na tej imprezie.

A ja jestem jeszcze wdzięczny i chciałbym podziękować Monice za informację o rajdzie i pomoc w zorganizowaniu całego mojego pobytu.

A na koniec inne opisy tej imprezy:
Na stronie Rowerowej Brzozy
Na stronie UM Bydgoszczy
U coco bike i jej zdjęcia
U agenciary na jej blogu, na bs.
Na blogu Keto na bs i w galerii zdjęć.
U jarmika na blogu na bs

Kategoria W świecie rowerów, MTB, Rowerkiem po Kujawach, Z rowerem w przyrodę

Dystans całkowity:	3663.69 km (w terenie 288.66 km; 7.88%)
Czas w ruchu:	202:11
Średnia prędkość:	18.12 km/h
Maksymalna prędkość:	43.90 km/h
Suma podjazdów:	4513 m
Liczba aktywności:	99
Średnio na aktywność:	37.01 km i 2h 02m
Więcej statystyk

Kolej na rower

rowerowy blog

Info

Znajomi

Moje rowery

Wykres roczny

Archiwum bloga

Z rowerem w przyrodę